Het is weer tijd voor de jaarlijkse momentopname. Want meer is zo’n jaarlijst natuurlijk niet. Zeker dit jaar niet, want de nummers 1 tot en met 20 staan dicht bij elkaar; over een paar weken zou de volgorde er heel anders uit kunnen zien. Meer dan 20 wilde ik er niet doen, maar dat betekende schrappen, schrappen en nogmaals schrappen. Belangrijkste ‘slachtoffers’? Codespira1 (Artefact), Simon Nabatov, Mark Dresser & Dominik Mahnig (Equal Poise), Dirk Serries & Rutger Zuydervelt (Buoyant Live), John Dikeman, Dirk Serries & Rene Aquarius (Night Realms) en Cult of Luna & Julie Christmas (Mariner). Die hadden er dus eigenlijk ook in gemoeten, maar ja…
1. King Champion Sounds – To Awake in That Heaven of Freedom
King Champion Sounds glorieert in negentien tracks, waarin rock, pop, dub, (post-)punk, Afrikaanse ritmiek, freejazz en hiphop zijn terug te horen. Stilistisch niet vast te pinnen, maar toch ook een duidelijke koers varend. En een waar feest om naar te luisteren. Leider Ajay Saggar wist kort daarna nog een keer te scoren met Deeper and Deeper van Deutsche Ashram.
2. Ggu:ll – Dwaling
Doom zoals doom bedoeld is: traag, loodzwaar, bezwerend en meeslepend. Ggu:ll krijgt het voor elkaar in zes minimalistische, sombere en ontroerende tracks.
3. MoE – Examination of the Eye of a Horse
Noiserock met de nodige experimenteerdrift en een punky attitude. Het Noorse trio creëert een eigen geluid en weet de luisteraar daarmee als een mokerslag te raken.
4. Yodok III – The Mountain of Void: Live at Roadburn 2016
Hoogtepunt van het afgelopen Roadburn Festival. In de (niet zo) kleine zaal van 013 maakten de twee Noren en een Belg diepe indruk. Met gitaar, drums, tuba en flugabone, voorzien van elektronische effecten, wordt naar een schitterende climax toegewerkt die ook op cd recht overeind blijft.
5. Dead Neanderthals – Live at Roadburn 2016
Nog een Roadburn-hoogtepunt. De nooit teleurstellende Dead Neanderthals leveren een vijfentwintig minuten durende uitputtingsslag. Drummer René Aquarius geselt zijn drums onophoudelijk en onvermoeibaar en saxofonist Otto Kokke heeft maar een paar noten nodig om een maximum aan intensiteit te bewerkstelligen. Uitgebracht op cassette.
6. Yodok III – Legion of Radiance: Live at Dokkhuset
Die andere live-cd van Yodok III. Ook hier wordt tergend langzaam naar een climax toegewerkt en daar wordt nog iets ruimer de tijd voor genomen dan op The Mountain of Void. Het resultaat is even adembenemend.
7. Colin Stetson – Sorrow, a reimagining of Gorecki’s 3rd Symphony
Colin Stetson waagt zich aan Gorecki’s meesterwerk en komt ermee weg. De vrije bewerking moet ook de minder klassiek gerichte luisteraar kunnen aanspreken en is op zichzelf beschouwd een klein meesterwerk.
8. Akipo – Annoy
Saxherrie van Aquileas Polychronidis, saxofonist van Skullfuck. Bijtend, snerpend en gemeen, maar buitengewoon prikkelend en creatief.
9. Colin Webster & Graham Dunning – Oval
Saxofonist Colin Webster (op baritonsax) en draaitafelkunstenaar Graham Dunning musiceren aftastend, bijna bescheiden, maar enorm spannend in twee lange tracks op deze cassette.
10. Canshaker Pi – Canshaker Pi
De jonge gasten van het Amsterdamse Canshaker Pi snappen hoe indierock gemaakt moet worden: losjes, op het nonchalante af, en zonder het afslijpen van rafelrandjes.
11. Kodian Trio – Live at Paradox
Er verscheen veel moois op het Raw Tonk-label dit jaar, maar deze is favoriet. Kodian Trio (Dirk Serries op gitaar, Colin Webster op sax en Andrew Lisle op drums) bracht eerder al het fraaie debuut I uit, maar live is het vrij improviserende trio nog net een tikkeltje spannender.
12. Dirk Serries – Microphonics XXVI-XXX: Resolution Heart
Gitarist Dirk Serries draagt zijn Microphonics-serie op magnifieke wijze ten grave in vier spannende ambient/drone-stukken.
13. Kofelgschroa – BAAZ
Kwartet uit het Zuid-Duitse Oberammergau dat op zijn derde cd opnieuw traditionele Beierse volksmuziek speelt, vermengd met folk, krautrock, electro en Italiaanse filmmuziek. Volstrekt uniek en prachtig.
14. Oozing Wound – Whatever Forever
Not your average thrash metalband. Invloeden van hardcore, sludge, doom, prog en noiserock zijn hoorbaar bij Oozing Wound, dat ook nog eens over een gezond gevoel voor humor beschikt.
15. David Birchall & Colin Webster – Gravity Lacks
Vrije, experimentele muzikaliteit van de bovenste plank. Kwamen we Colin Webster eerder in deze lijst tegen op baritonsax (nr. 9) en altsax (nr. 11), op dit schijfje horen we hem op tenorsax. Gitarist David Birchall musiceert net zo eigenwijs als Webster.
16. René Aquarius – Blight
Soloplaat van Dead Neanderthals-drummer René Aquarius met donkere ambient. Alle geluiden zijn afkomstig van zijn drumkit, maar veelal onherkenbaar als zodanig. Ongrijpbaar en juist daarom fascinerend.
17. Jan Kees Helms – Deportatie
Niet alle muziek is van recente datum, maar Deportatie is niet alleen muziek, het is ook een fotoboek. En een statement. Een belangrijk statement tegen de behandeling en uitzetting van vreemdelingen. Menselijk leed wordt op een indringende manier verklankt in vier lange stukken. De muziek ontroert zoals een aangrijpende film dat doet.
18. Krishna – Ascend to Nothing
Dead Neanderthals en Drvg Cvltvre werken samen in het kader van het Nijmeegse Hausse-project. Dat leverde vorig jaar een zeer geslaagd optreden op tijdens het Valkhof Festival in Nijmegen, en dit jaar deze cd. Heavy drone, straffe beat en futuristische elektronica.
19. Isolation Berlin – Und aus den Wolken tropft die Zeit
Weltschmerz verpakt in indierock en post-punk. De Duitstalige teksten worden een enkele keer iets te theatraal gebracht, maar zijn meestal verpakt in mooi sombere liedjes. Troosteloze schoonheid.
20. Love Sex Machine – Asexual Anger
Metal moet smerig zijn. Het Franse Lost Pilgrims-label grossiert in bands die dat goed begrepen hebben, zoals het uit Lille afkomstige Love Sex Machine, dat als een eenzaam, mismoedig monster, verlaten door eenieder, wreed en meedogenloos uithaalt naar alles en iedereen. Maar je wilt niet anders.
Opduvel 