Whitelabrecs, 2021
Het is nog maar anderhalve maand geleden dat hier het album Planet Exile van Benjamin Finger werd besproken. De man uit Noorwegen zit nooit stil (naast componist en muzikant is hij ook fotograaf, filmmaker, producer en DJ) en begin deze maand verscheen van hem alweer een nieuwe plaat, getiteld Voice Frames en uitgebracht door het Britse label Whitelabrecs. Bij Finger kan de muziek vele kanten op gaan, hoewel ambient en drone vaak terugkerende elementen zijn.
Dat is ook het geval op Voice Frames, waarop de kunstenaar met akoestische en elektronische bronnen een elftal stukken brengt die een grote gevoelswaarde hebben, melancholiek klinken en een sentimentele kant van Finger aan het licht brengen. De muziek klinkt niet zwaar en best toegankelijk, zonder dat iets van de diepgang verloren gaat. De muziek komt tot stand door middel van hardwaresynths, gitaren en effectpedalen, stem, veldopnamen, piano en de zang van Inga-Lill Farstad, een Noorse zangeres waarvan twee jaar geleden het album Einstape verscheen bij Eilean Records en die deel uitmaakt(e) van het duo Child And Corpse Playing In The Streets, waarvan het laatste album dateert van 2014.
De muziek van Finger bevat altijd emotie, maar met de zang van Farstad verschijnt die emotie meer aan de oppervlakte. Maar niet alleen daardoor. Al aan het begin van opener ‘Voice Frames’ legt de Noor verschillende lijnen zo over elkaar, dat je als luisteraar gegrepen wordt door de in dit gedeelte vrij rauwe gemoedsbeweging die optreedt in de muziek. De muziek wordt na die opening wat vriendelijker, maar er blijft een randje aanwezig op de achtergrond. Melodische lijnen worden vermengd met veldopnamen van vogels en kinderstemmen, waardoor een soort vreedzame melancholie optreedt.
De zang van Farstad wordt door Finger prominent gebruikt in ‘Captured Past’, waarbij haar mooie zang soms fragiel klinkt en soms zo over en in de instrumentale ambientklanken wordt gelegd dat die zang in zijn fragiliteit ook iets van kracht uitstraalt. Dat doet aan de sombere stemming van het stuk overigens niets af. Met het verstrijken van de tijd komt het besef dat dingen niet meer terugkeren of ongedaan gemaakt kunnen worden. Dat lijkt het thema van Voice Frames, waarbij een titel als ‘Memory Path’ boekdelen spreekt, helemaal als je hoort hoe de gitaar door de tristesse van de synths heen meandert, als een bitterzoete herinnering aan betere tijden.
Mooi is hoe Finger in elk stuk met het melodische aspect van de muziek in de weer is. In ‘Reminiscence Bump’ komen een paar melodische lijnen samen, verrijken ze elkaar of drijven ze van elkaar weg. Gaandeweg krijgt het stuk een wat duistere onderlaag, die een vervolg krijgt in ‘Warmer Inside’ en nu ook de oppervlakte infecteert. Een kras op een grammofoonplaat vormt de constante in ‘Dusty Hush’, evenals een motief gespeeld op akoestische gitaar. Het stuk kent snelle bewegingen, die in contrast staan tot de langzame melodische lijnen.
De zang van Farstad duikt weer op in ‘Time Gestures’, nu ingebed in soms welhaast orkestrale ambientklanken, waar een paar speelse elementen aan worden toegevoegd. ‘Suspense Act’ doet dat wat je met zo’n titel kunt verwachten: spanning creëren. Dat gebeurt met dreigende synthklanken. Met wat subtiele geluiden brengt Finger echter ook – en in toenemende mate – licht en hoop aan in het stuk. ‘Fragments Care’ draait (waarbij je ‘draait’ redelijk letterlijk kunt nemen) om een tweetonig motief, dat in verschillende gedaanten wordt gepresenteerd, waarbij het soms echt lijkt te gaan om knip- en plakwerk. Daaromheen duiken klanken en stemmen op.
Finger lijkt naarmate het album vordert het experiment steeds meer te laten prevaleren. Net als het voorgaande stuk, kent ‘Brighter Mind’ een opzet waarbij aspecten plots ophouden of hun intrede doen. Lange tonen worden onderbroken en de toonzetting van het stuk is behoorlijk ruw. In de vrij korte afsluiter ‘Forlom Loss’ komen de melancholie en de experimentele opzet samen. Een emotionele reis komt daarmee ten einde. Een verlangen naar vroeger tijden blijft hangen. Er zit niets anders op dan Voice Frames nogmaals opzetten. Er valt nog meer dan genoeg op te ontdekken.
Opduvel 