Conrad Sound, 2016

Uit Oslo komt het eigenwijze drietal dat zich MoE noemt. De band laveert handig tussen noiserock en punk, waar de band een eigen, avant-gardistische draai aan geeft, waardoor een label plakken moeilijk is. Met Examination Of The Eye Of A Horse levert MoE een proeve van bekwaamheid af waar je u tegen zegt. De plaat is al even uit (sinds half oktober), maar mag niet onbesproken blijven.

MoE bestaat uit Guro Skumsnes Moe (bas en zang), Håvard Skaset (gitaar, toetsen, noise) en Joakim Heibø Johansen (drums). Examination Of The Eye Of A Horse is het vierde album van de Noren en dat album klinkt iets meer geproduceerd dan de voorgangers. Er blijft echter meer dan genoeg rauwe energie over. En als er (manke) vergelijkingen te maken zijn, dan komen namen als Zeni Geva, Shellac, NoMeansNo en The Jesus Lizard (MoE noemde eerder een song naar David Yow) naar voren.

Opvallend is het stemgebruik van Moe: rauw, knarsend, fluisterend, enigszins theatraal, een sinistere sfeer oproepend en nergens vervallend in oeverloos geschreeuw. De muziek is heavy en gevarieerd, niet zo zeer in tempo als wel in ritmiek. De noisy keyboards die her en der opduiken zorgen voor tegendraadse, dissonante en vervreemdende effecten. De songs zijn rijk aan ideeën waardoor zelfs na ettelijke luisterbeurten niets aan spanning verloren gaat.

Vanaf het zware intro van ‘Realm of Refuge’ is het raak. De openingstrack kent een beukend ritme in het refrein. In ‘Saccades and Fixations’ klinken Shellac-invloeden door in het strakke spel met een hoofdrol voor de bas, maar MoE klinkt gevarieerder en minder kaal dan het Amerikaanse trio, vooral als de noise zijn intrede doet en de gitaar zijn eigen weg zoekt en er vandoor lijkt te gaan tegen het einde van de track.

‘Paris’ is heel andere koek en het meest punky nummer op de plaat. De song is snel, trashy en venijnig, maar er wordt niet louter voortgeborduurd op één riff of idee. De energie wordt desondanks de hele track vastgehouden. Ook hier zijn de vervreemdende elementen, aangebracht door gitaar en elektronica, de kersen op de taart. Het daaropvolgende ‘Wild Horses’, in het eerste gedeelte gebouwd rondom een simpel gitaarmotiefje, wordt omgevormd tot een weerbarstige, meerlagige song  – met opnieuw een hoofdrol voor sterke ritmiek en sinistere zang – die uitmondt in een lawaaiige en angstaanjagende climax.

Tijd om op adem te komen wordt de luisteraar niet gegund: ook in het afwisselend hoekige en noisy ‘Doll’s Eyes’, dat ook weer ijzersterk is opgebouwd, klinkt de op het hele album aanwezige dreiging urgent. ‘Letters of Pliny’ begint met een lang intro zonder ritme; pas na twee minuten wordt de beuk erin gegooid. De aan NoMeansNo refererende basriff draagt de lange, langzame en zware track, waarvan het feedbackende einde de plaat passend afsluit.

Het knappe van de muziek MoE is dat strak spel samengaat met een eigenwijze maar tevens open visie, experimenteerdrift en een punkachtige attitude. Dat zorgt ervoor dat de muziek ook echt aankomt bij de luisteraar. Als een mokerslag, welteverstaan. De emotionele impact is groot, zelfs wanneer  behoorlijk strakke, machinale riffs worden geproduceerd. Unieke band en schitterende plaat.

Inmiddels is digitaal ook MoE’s excentrieke Sex Pistols-cover ‘Anarchy in the UKKKKKKKKKKK’ verschenen, waarin het origineel binnenste buiten wordt gekeerd en de eigenzinnigheid van het trio nogmaals wordt benadrukt.

MoE – Examination Of The Eye Of A Horse Bandcamp

MoE – Anarchy in the UKKKKKKKKKKK Bandcamp