Eigen beheer, 2017
De in Spanje wonende Griekse saxofonist Achilleas Polychronidis brengt zijn tweede soloplaat uit, vooralsnog alleen digitaal verkrijgbaar, maar waarschijnlijk binnenkort op cd of cd-r. Vorig jaar wist hij als akipo te verrassen met compromisloze, bijtende en snerpende sax-noise op Annoy, een fascinerende bak herrie voor wie er tegen kan. Polychronidis is ook de saxofonist van Skullfuck, naast drummer Daniel Vega. Van het duo verscheen in het najaar Fireflies and Mosquitoes, twee lange stukken met vrije improvisatie, freejazz en noise, ongemakkelijk klinkend maar ook fantasierijk en spannend.
En dan is er nog het in januari verschenen album Supreme van Orthodox, een ruimdenkende Spaanse doom metalband, die op dat album de bakens verzet door in één lijvige track een portie vrije doom metal-jazz ten gehore te brengen, volstrekt natuurlijk, alsof er geen genregrenzen bestaan. Orthodox (Marco Serrato en Borja Díaz) laat zich op die plaat bijstaan door een meer dan een half uur lang constant spelende Polychronidis, die met zijn saxofoon wat hees en regelmatig overstuurd klinkt.
Locked Inside A Hungry Horse laat akipo weer van een andere kant horen. De saxofonist bevindt zich in een ruimte die, getuige de galm, helemaal leeg is, op een tenorsax en wat objecten na. De muziek wordt niet alleen voortgebracht door het bespelen van de saxofoon (conventioneel en onconventioneel, met of zonder effecten), ook de objecten worden bespeeld. Maar daarmee zijn we er nog niet, want akipo speelt ook met stilte, ruis, galm en feedback; ingrediënten die een belangrijk onderdeel uitmaken van de muziek en uitnodigen tot aandachtig luisteren.
In tegenstelling tot zijn werk met Skullfuck en op Annoy, klinkt Polychronidis op Locked Inside A Hungry Horse minder noisy en minder fel, maar niet minder radicaal. Verwacht geen melodielijnen, luistervriendelijk saxspel of ronde klanken. De Griekse Spanjaard blijft ook op deze plaat een spel spelen dat eigenwijs, experimenteel en in het geheel niet behaagziek is. Het metalige saxgeluid van Annoy is ook nu hoorbaar, maar speelt een minder prominente rol dan op die plaat.
Locked Inside A Hungry Horse betreft één lange improvisatie van circa zevenendertig minuten die met een zekere rust wordt afgewerkt, zonder dat de muziek rustig klinkt. De saxofonist neemt de tijd om zijn ideeën uit te werken en tast de mogelijkheden van het instrument, de techniek, de objecten en de ruimte/akoestiek af. Hij speelt op zijn tenorsax niet alleen tonen, maar laat ook lucht meeklinken, of blaast alleen lucht.
Het saxspel is fragmentarisch, wordt onderbroken door stiltes waarin ruis doorklinkt, maar verschillende fragmenten achter elkaar vormen wel een geheel. Harde feedback is te horen kort na het begin van het stuk, gevolgd door lange tonen die overgaan in overstuurde klanken. akipo weet daarna zijn sax te laten klinken alsof een auto tevergeefs wordt gestart. Toon en valse lucht zijn vaak even belangrijk en het spel is dynamisch en repeterend, al worden variaties in het motief aangebracht die het aanvankelijke patroon doen verschuiven.
In de hard gespeelde gedeelten maakt Polychronidis gebruik van galm, waarna een stilte volgt die geen stilte is maar ruis, waar al dan niet geblazen lucht uit de sax aan wordt toegevoegd. Schurende, ronddraaiende metalen geluiden vormen de basis voor een volgend gedeelte, met zeer korte frases van de saxofoon, die vervolgens helemaal stilhoudt om alleen de objecten te laten klinken. De sax produceert daarna vooral lucht, waarin al dan niet ook een toon doorklinkt, waarna de feedback-mogelijkheden weer worden verkend.
In het laatste gedeelte van het stuk speelt de saxofonist minutenlang twee tonen kort achter elkaar, twee klanken die door de galm samenkomen en doorklinken. Tegen het einde is lange tijd alleen ruis te horen, die met een enorme spanning is geladen, waarmee de essentie van ruis voor dit werk nog een keer duidelijk wordt onderstreept.
Na ruim zesendertig minuten komt een einde aan Locked Inside A Hungry Horse en ben je als luisteraar getuige geweest van een eigenwijs creatieve uiting van een muzikant die al zoekend zijn ideeën op originele en avontuurlijke wijze vorm weet te geven. Subliem gedaan en uitermate boeiend.
Opduvel 