I, Voidhanger, 2017

Dead Neanderthals schaart zich onder de noemer ‘New Wave Of Dutch Heavy Jazz’. Dat is uiteraard met een vette knipoog naar de ‘New Wave Of British Heavy Metal’, maar de Nijmegenaren steken hun liefde voor metal en grindcore niet onder stoelen of banken. Er zijn elementen van terug te horen in de muziek van Dead Neanderthals, evenals freejazz, drone en ambient. De soloplaat van drummer René Aquarius, het vorig jaar oktober verschenen Blight, is juist een ambient- en dronealbum.

Vincent Koreman uit Tilburg, in het verleden gitarist van The Travoltas en The Spades, maakt elektronische muziek (‘psychic house’) onder de naam Drvg Cvltvre. Samen met Dead Neanderthals vormt hij Krishna, waarvan vorig jaar Ascend To Nothing verscheen, waarop – kort door de bocht – drones en spacey elektronica een verbond aangingen. Ook Koreman voelt zich thuis in metal, want hij is ook lid van Nihill, een extreme metalband waarvan de trilogie Krach, Grond en Verdonkeremaan, uitgebracht in 2009 en 2012, een vermorzelend harde sound laat horen.

Aquarius en Koreman gaan nu de samenwerking aan onder de noemer Celestial Bodies en daarin kunnen beiden hun zwak voor black metal naar hartenlust botvieren. Dat gebeurt op debuut Spit Forth From Chaos in achtendertig minuten en elf nummers, die als een wervelwind aan je voorbij trekken. Of beter gezegd: daar zit je als luisteraar middenin. Uiteraard nemen beide muzikanten bagage van hun eigen bands/projecten mee en dat maakt dat zij op deze plaat geen doorsnee black metal laten horen.

Aquarius drumt alsof de duivel in hoogsteigen persoon op zijn hielen zit, niet met standaard blastbeats maar met zijn eigen drukke, onnavolgbare en afmattende drumstijl. Het drumspel is veel meer dan alleen de basis van de muziek; het is vrij, alomtegenwoordig en heeft geen begeleidende maar een leidende rol samen met de elektronica van Koreman. Die gaat op zijn beurt helemaal los met harde, smerige, huiveringwekkende en gemene klanken. Een enkele keer is er plaats voor spacey geluiden, zoals in ‘Burning Trident’ en ‘Destroyer Of Aeons’ maar ook dan klinkt de elektronica verre van vredelievend.

De vocalen zijn dat evenmin, die klinken behoorlijk ‘black’ en ook krachtig. Die kracht typeert de muziek van Celestias Bodies sowieso; waar in het black metalgenre de sinistere sfeer nog wel eens ten koste gaat van de echte agressie, is daar bij dit tweetal geen sprake van: Spit Forth From Chaos hakt er bijna de volledige achtendertig minuten meedogenloos in: nietsontziend, compromisloos en verpletterend.

Alleen in ‘Sign Of The Wolf’, niet het sterkste nummer op de plaat, wordt de chaos wat naar achteren gedrongen en is er even tijd om adem te halen. Daarna is het weer radicaal genieten geblazen van de chaotische, ijzingwekkende taferelen die door Celestial Bodies muzikaal worden uitgebeeld. De extreme muziek en tomeloze energie zouden op den duur behoorlijk vermoeiend kunnen werken, maar door de redelijk beperkte speelduur van Spit Forth From Chaos blijft een afstompend effect achterwege.

Tegen het einde van de plaat lijkt het duo er nog een schep bovenop te doen. Vooral ‘Reflections Of Ain Soaf’ is een onverbiddelijke muilpeer die je uitgeteld en verdwaasd achterlaat. Tijd om te recupereren is er echter niet, want afsluiter ‘Towards Perdition’ volgt direct en deelt de definitieve genadeklap uit.

Voor degene die Dead Neanderthals al te extreem vindt, zal Celestial Bodies een brug te ver zijn. Voor wie een sterke maag heeft en kan genieten van een muzikaal horrorscenario en een turbulente bak herrie, is deze plaat juist uitermate geschikt. Maar dan nog komt deze adrenalinestoot keihard aan. Wees gewaarschuwd!

Spit Forth From Chaos bandcamp