Tombed Visions, 2017
Suitable for Night van Aging is de vierde release in korte tijd van het Engelse Tombed Visions Records. Verreweg het grootste deel van de uitgaven van dat label verschijnt op cassette en dat geldt ook voor dit album. Tombed Visions is gespecialiseerd in sound art, ambient, experimentele elektronica en geïmproviseerde muziek. Aging lijkt op het eerste gehoor niet zo te passen in de filosofie van het label, maar schijn bedriegt. De oppervlakte betreft slechts een dun laagje waarachter meer schuilt dan je zou verwachten.
Aging bestaat uit John Perry (drums), Andy Patterson (contrabas), Sebastien Perrin (tenorsaxofoon en piano) en David McLean (tenorsaxofoon). Laatstgenoemde is de labelbaas van Tombed Visions. In het eveneens in juli verschenen album Shepherds of Cats & David McLean begeeft hij zich samen met het Pools-Engelse gezelschap op experimenteel terrein, waarvoor ruimschoots de tijd wordt genomen.
Aging is heel andere koek. De muziek betreft een loom soort jazz, ook wel doom jazz te noemen. Er zijn wat overeenkomsten met Bohren & Der Club of Gore, die deze genreduiding op zijn muziek van toepassing acht, maar Aging biedt meer variatie en begeeft zich ook buiten het enge hokje. Een duidelijke invloed op de muziek is film noir. Suitable for Night zou perfect als soundtrack voor een dergelijke film kunnen dienen. De muziek is echter ook geschikt voor een zwoele zomernacht. Maar in de nacht gebeuren ook dingen die het daglicht niet kunnen verdragen en daarvan maakt Aging op dit album gewag.
Het album begint zwoel, de bas en drums spelen traag en sober, Perry daarbij gebruik makend van brushes. De beide saxen soleren, waarbij de ene tenorsax warm en rond klinkt en de ander een scherpere toon aanslaat. De bas klinkt donker en diep, wat bijdraagt aan de nachtelijke sfeer. De muziek heeft in openingstrack ‘Doused In The Moon’ het meest weg van het eerder genoemde Bohren & Der Club of Gore, al is er meer leven in de brouwerij dan bij de Duitsers door de inbreng van twee saxen. De relaxte sfeer die wordt opgeroepen is schijn, er ligt iets op de loer, iets onbestemds waarvan niet duidelijk is of het angst moet inboezemen of niet. Het maakt dat de spanning blijft gehandhaafd gedurende de tien minuten die de openingstrack duurt. Tegen het einde wordt die spanning opgevoerd door een gestreken drone van de bas en een piepende sax.
‘Suitable for Night’ brengt je naar de plek des onheils. Weg is de lome sfeer van ‘Doused In The Moon’. Met piano, drums en sax wordt een haast ondraaglijke spanning gecreëerd. Hier staat iets ergs te gebeuren, een moord in een achterafsteegje midden in de nacht. De vocalen van Lauren Bolger, die niet zingt maar de tekst op donkere en poëtische wijze declameert, brengen geen verlichting. De sfeer is ronduit grimmig, onheilspellend. De hamerende piano van Perrin klinkt op de voorgrond, de schreeuwende sax van McLean iets op de achtergrond en de drums van Perry zijn overal. In de stem van Bolger klinkt trieste berusting door, terwijl de muziek steeds dreigender wordt. Het onontkoombare moet geschieden, verlossing is niet mogelijk.
In ‘The Kiss of Wet Asphalt’ wordt de lome sfeer weer opgepakt, alsof er niets gebeurd is. Er is in de vorige track echter wel iets gebeurd dat zijn sporen nalaat in de muziek. De saxen schuren meer langs elkaar heen, de bas loopt en het tempo ligt wat hoger dan in de opener. De muzikanten lijken om de plaats delict heen te willen spelen, angstvallig de plek van ‘Suitable for Night’ te vermijden. Heel even ontstaat onrust, wordt het saxspel tegendraadser, maar al snel wordt de status quo teruggevonden.
Het wordt later en met ‘Ballade pour ma Bête Noir’ wordt de nacht uitgeluid. Het tempo is traag, de sfeer nog donkerder dan in het vorige stuk. Perrin is aanvankelijk te horen op piano, repeterend. Patterson speelt daarna een langzaam motief op zijn bas, soms overgaand in een vrije rol. De drums klinken basic terwijl de twee saxen voorzichtig om elkaar heen cirkelen. Een van de saxen speelt een repeterend thema terwijl de ander schoorvoetend de vrije rol op zich neemt. Ook de Perry veroorlooft zich gaandeweg meer vrijheid. Het album eindigt met lage gestreken basnoten.
Suitable for Night is een perfect opgebouwd album, waarbij de titeltrack de sleuteltrack is. Aging vertelt een verhaal maar laat daarin bewust gaten vallen die door de luisteraar ingevuld moeten worden. De plaat leunt zwaar op de nachtelijke sfeer en muzikaal valt er veel te genieten, van de unisono spelende of door elkaar heen solerende saxen tot de traag groovende bas, de slepende drums en accenten leggende percussie. Mooie en spannende muziek voor in de duistere uren.
Opduvel 