Raw Tonk, 2017
Het Brits-Belgische Kodian Trio was vorig jaar enkele malen in Nederland te vinden. Tijdens de mei-editie van het helaas ter ziele gegane Incubate Festival was het drietal te vinden op het podium van Paradox in Tilburg en een weergave van dat concert is te vinden op de cd-r Live at Paradox, verschenen eind augustus 2016. Enkele maanden daarvoor was debuutplaat I gereleased en dat was weer reden om een korte tour in Nederland en België te houden, waarbij onder andere Haarlem en Sittard werden aangedaan.
De tweede studioplaat van het trio staat gepland voor oktober 2017, maar eerder al kunnen we genieten van het volgende week op cassette te verschijnen Volt/Pletterij, dat bestaat uit opnamen die zijn gemaakt tijdens de concerten in Poppodium Volt te Sittard op 21 maart 2016 en in De Pletterij te Haarlem twee dagen daarvoor. Evenals Live at Paradox bewijst deze uitgave de uitzonderlijke klasse van dit trio, dat bestaat uit Dirk Serries (gitaar), Andrew Lisle (drums) en Colin Webster (saxofoon).
Want wie van rauwe vrije improvisatie houdt, kan niet om dit trio heen. De muzikanten lijken over een welhaast onuitputtelijke bron van inspiratie te beschikken en stuwen elkaar naar grote hoogte. Het kan er soms chaotisch aan toe gaan, maar in alle ordeloosheid viert pure muzikaliteit hoogtij. Binnen het trio zijn alle stemmen even belangrijk en de muzikanten nemen initiatief maar geven elkaar ook ruimte, waarbij steeds het samenspel het gezamenlijke doel is.
Afspraken maken is er duidelijk niet bij, het trio begint gewoon. Eigenlijk kunnen de superlatieven die Opduvel gebruikte om Live at Paradox te kenschetsen ook nu van stal worden gehaald. Serries, Lisle en Webster lijken op de toppen van hun creatieve kunnen te spelen en weten daarmee steeds weg te blijven van elke vorm van voorspelbaarheid. Het spel golft op en neer van snel, inventief en onrustig naar verstild en ingehouden. Binnen de lange stukken horen we het volledige trio, maar ook duo’s en solo’s, zonder dat een van de muzikanten de boventoon wil voeren, alles staat in dienst van het geheel.
Webster speelt op Volt/Pletterij altsax en dat instrument wordt op eigengereide wijze verkend. De snelle notenreeksen zijn onnavolgbaar, evenals de verschillende technieken die Webster gebruikt, maar ook creëert hij ingehouden spanning in rustige passages. Lisle lijkt met speels gemak zijn trommels en bekkens af te ranselen, maar ook maakt hij wrijvende en schurende geluiden. Serries speelt inventief a-ritmisch en ruw, produceert noise maar weet ook fluisterzachte klanken uit zijn gitaar te toveren.
Zowel ‘Volt’ als ‘Pletterij’ is een ontdekkingstocht, waarbij de koers telkens wordt verlegd, de vorm verandert en de luisteraar steeds wordt verrast met nieuwe muzikale vondsten. Het absorberingsvermogen van de muzikanten is groot: men zuigt elkaars spel als het ware op en daardoor wordt steeds de juiste respons gevonden. Het is ongelooflijk hoe alles steeds klopt en daarbij ook nog eens de rauwe energie bewaard blijft. Nergens zakt de zaak ook maar een beetje in, ook niet zodra gas teruggenomen wordt, want de spanning blijft constant gehandhaafd. Beide stukken kennen een rustig gedeelte, waarnaar je echter op het puntje van je stoel blijft luisteren door de onderhuidse spanning die wordt gecreëerd.
Hoewel ‘Volt’ en ‘Pletterij’ twee volledig geïmproviseerde stukken zijn en we dus geen twee keer hetzelfde horen, zijn er ook overeenkomsten tussen de beide weergaven. Die overeenkomsten moeten worden gezocht in de ongepolijste sound van het drietal en de constante kwaliteit van het gebodene. Inventiviteit kent geen grenzen en hoewel het visuele aspect ontbreekt, is Volt/Pletterij weer een uitermate spannende vrije impro-plaat van een trio waarvan de muzikale zoektocht nog lang niet ten einde lijkt te zijn. Dat wordt dus reikhalzend uitzien naar het nieuwe studio-album.
Opduvel 