Rough Trade, 2021
Twee jaar geleden is het dat het Australische viertal Amyl and the Sniffers zijn sterke titelloze debuutalbum presenteerde. De live-reputatie was de band al vooruitgesneld, waarbij ook het Europese vasteland eraan moest geloven. Vooral frontvrouw Amy Taylor toonde zich een energiek en onvermoeibaar podiumbeest. Dat zij ook uit een ander vaatje kan tappen, bewees ze met vocale gastrollen bij het Engelse Sleaford Mods (‘Nudge It’) en het Zweedse Viagra Boys (de John Prine/Iris DeMent-cover ‘In Spite of Ourselves’). Dat gebeurde in een tijd dat corona roet in het eten gooide en we verstoken bleven van meer liveverrichtingen van de Australische punkband.
Na het overdonderende debuut was het de vraag of Amyl and the Sniffers in staat zouden zijn om nogmaals een kopstoot van jewelste uit te delen. De muziek van het viertal heeft stevige punkwortels maar is ook gezegend met melodieën die in een poppier jasje niet zouden misstaan. In feite is deze band er zo eentje waarvan je hoopt dat die zich niet te veel bezighoudt met de ontwikkeling van de sound of het bijsturen van de muzikale richting. De sound staat, de punk is goed, dus niets meer aan doen.
Nu is er Comfort To Me en daarop blijkt dat de groep zijn sterke kanten benadrukt en geen compromissen sluit als het gaat om de sound of de muzikale koers. Dat is een opluchting en – beter nog – zorgt voor opnieuw een prima album dat qua explosiviteit en geldingsdrang niet onderdoet voor het debuut. Taylor is uiteraard de blikvanger van de band en ook op het nieuwe album is ze met haar redelijk beperkte maar voor deze punkrock zeer geschikte stem en voordracht de blikvanger, zoals zij dat fysiek ook is in de clips en het wederom zal zijn tijdens concerten. Maar laten we niet vergeten dat er nog drie leden deel uitmaken van deze band.
Die drie, Dec Martins op gitaar, Gus Romer op bas en Bryce Wilson op drums, zijn verantwoordelijk voor het bandgeluid dat Taylor in staat stelt de vocale blikvanger te zijn. De muziek van de band is ruig maar niet echt smerig. De groep kan echt spelen en dat hoor je aan de voor punkbegrippen vrij strakke sound, die een enkele keer over dreigt te hellen naar hardrock maar niet echt over de grens heenstapt. Wel zijn een paar gitaarsolo’s te horen waarmee Martins bij een willekeurige jaren zeventig/tachtig hardrockband geen modderfiguur zou slaan. Geen nood: het zijn hele korte solo’s, want Amyl and the Sniffers zijn en blijven een heuse punkband.
De stijl die de Australiërs hanteren, is natuurlijk beperkt. Des te knapper is het dat de band steevast tot songs komt die duidelijk van elkaar zijn te onderscheiden, niet door de instrumentatie – want die klinkt op een paar uitzonderingen na steeds hetzelfde – maar door de sterke songs die steevast een melodie of een hook bevatten waardoor de muziek echt pakt en onderscheidend vermogen heeft. Snelle agressieve punkrock zoals ‘Don’t Need a Cunt (Like You To Love Me)’ en ‘Freaks To The Front’ worden afgewisseld met iets meer doordachte en popgerichte songs als ‘Knifey’.
Ook dynamisch heeft de groep de zaken goed voor elkaar. In opener ‘Guided by Angels’ wordt een paar keer een extra boost gegeven om de woorden van Taylor kracht bij te zetten en in ‘Choices’ wordt in het refrein het tempo flink omhoog gegooid. Taylor weet tekstueel te overtuigen met vooral persoonlijke en sociale onderwerpen en klinkt in ‘Capital’ opvallend politiek en maatschappijkritisch als zij het over haar thuisland heeft. De boosheid klinkt bij Taylor steeds oprecht en ook als zij zich kwetsbaar opstelt komt zij geloofwaardig over.
Bij Amyl and the Sniffers is dus geen sprake van een ‘moeilijke tweede’. Op Comfort To Me doet de band waar men goed in is. Het bandgeluid staat als een huis en de songs zijn minstens zo goed als op de debuutplaat. Het beperkte muzikale jasje wordt niet als krap ervaren maar zit als gegoten. Hopelijk kunnen de vier Australiërs hun energie weer kwijt in een groot aantal concerten dat zij zullen gaan spelen. Van een zittend publiek komt weinig terug, dus laten we de hoop koesteren dat het binnen niet al te lange tijd weer (veilig) kan voor en tussen een zwetende en dampende massa.
Opduvel 