GH, 2021
Philippe Blache is de man achter het eenmansproject Day Before Us. De Fransman heeft zijn opleiding genoten als pianist. Naast muzikant is hij ook reviewer en schrijver. De boeken The Art of Duration and Resonance: The Experimental Stages of Italian Industrial Drone Music en Music Culture and “Kosmische” Rock zijn van zijn hand en geven iets prijs over het muzikale veld waarin Blache geïnteresseerd is. Dat uit zich ook in zijn eenmansproject, dat in 2011 is gestart en inmiddels toe is aan zijn elfde uitgave, samenwerkingen inbegrepen.
Day Before Us richt zich op ambient van het donkere soort, emotioneel geladen, met gevoel voor dramatiek en meeslepende texturen. Het werkgebied lijkt afgebakend, maar op elk album laat de Parijzenaar horen dat er veel te exploreren valt binnen de zelfgekozen grenzen, die overigens ook overschreden worden als de muziek daarom vraagt. Bovenal is Blache in staat om albums te maken met voldoende variatie, terwijl een overkoepelende algehele sfeer in stand blijft. De muziek heeft daarbij een filmisch karakter, en dat geldt vooral voor het nieuwe album As My Spirit Wanders Free.
Op dat album maakt Blache de muziek niet helemaal in zijn eentje. Klanktekstschrijver Agne Srebaliute neemt de vocalen voor haar rekening. Daarnaast is sprake van een visueel aspect in de vorm van de fotografie van Natalie Ina, die de sfeer van de muziek goed treft met haar werk (zie ook de videoclip van de titeltrack onder dit stuk). Die sfeer is duister, neigend naar naargeestig, met veel donkere en blauwe tinten, zoals op de cover van de cd ook te zien is. De muziek zou de soundtrack kunnen zijn van een romantische of melancholische gothic horrorfilm, waarin het griezelige element schuilt in de sfeer, de beklemming, de suspense. Er is een fragiele onschuld die zonder bescherming weerloos is.
De muziek is prachtig, maar zegt ook veel met wat niet wordt verteld, hoewel de muziek niet minimaal van opzet is en juist rijk is aan klankkleuren, muzikale invulling en sfeer. Als luisteraar krijgt je als het ware de contouren van een verhaal over bedreigde onschuld, eenzaamheid en duisternis aangereikt en kan de eigen fantasie de rest doen. Net als op het vorige album Complaintes au bord d’un autre monde, een samenwerking met het Italiaanse dark ambientproject Antikatechon, is een hang naar een verleden te bespeuren, als in een film die speelt in vervlogen tijden.
Met donkere strijkersklanken wordt in opener ‘Suspiria de Profundis’ direct een mysterieuze en dreigende sfeer geschapen, iets waar de sprekende stemmen die in het stuk zijn verwerkt aan bijdragen. Het is een opener die je meteen pakt en die een album belooft vol spannende muziek. Dat gebeurt ook, op een etherische wijze. Day Before Us haalt daarvoor veel uit de kast, zoals bijvoorbeeld het koor dat in het eerste gedeelte van ‘Mircalla von Karnstein’ moet opboksen tegen de zwaar dreigende duistere elektronische klanken. De muziek zweeft, niet licht en vrolijk gestemd, maar als een uiting van angst. Verderop wordt meer rust gevonden, wordt het muzikale verhaal na een heftig begin opnieuw opgebouwd. Dat gebeurt met een klankenarsenaal dat soms plechtig aandoet maar ook door een synthmelodie die een wat lichter toets aanslaat.
Met onder andere regen en het luiden van kerkklokken wordt de desolate sfeer van ‘Altekont i tieva darza’ kracht bijgezet. Srebaliute is voor het eerst te horen, zuiver en sereen zingend, omringd door een duistere klankenwolken die de schoonheid van de zang in een sinistere context plaatsen. In ‘To the twilight gathering round’ zijn voetstappen verwerkt, waardoor het lijkt dat de plaats des onheils te voet wordt verlaten. Op een bed van orgelklanken zingt Srebaliute. De beklemming van het vorige stuk is verdwenen, maar er schuilt nog steeds gevaar om de hoek. Vallende waterdruppels en een sterk opkomende gruizige gitaarklank benadrukken dat dreigende gevaar. Plots is daar een akoestische gitaar, tokkelend, waardoor ineens een folkelement doorklinkt in de muziek. De prachtige melodielijn zorgt voor een gevoel van hoop.
Het is van korte duur, want een sprekende mannenstem vertelt een somber verhaal in ‘As an heart turned by dry and dust’, waarna de dreiging langzaam terugkeert in de elektronische geluiden en natuurgeluiden. In ‘Beneath The Starry Sky’ keert de schoonheid van de vocalen terug, nu niet omringd door donkere wolken maar door synthklanken en het geluid van een golvende zee. De romantiek en melancholie van de vocalen worden langzaam ingeruild voor een desolaat klanklandschap. Een pianomotief is leidend in het eerste gedeelte van ‘Calling gods to light’, waarin de desolate sfeer nog even doorklinkt. Regen valt in een lege, schaarse verlichte straat. De piano is verdwenen om verderop in een andere gedaante terug te keren, net als de vocalen. Verslagenheid en berusting klinken door in de muziek.
Een licht hese klank van orgelpijpen is hoorbaar in ‘Temple der Seele’, een van de meest abstracte stukken op het album. Geen mooie vocalen hier, maar een samengaan van duistere klanken, met slechts af en toe een spoor van een melodielijn, maar wel geladen met emotie. As My Spirit Wanders Free sluit af met de titeltrack, een stuk waarin duisternis, mysterie, eenzaamheid en melancholie samenkomen. Je kunt niet anders dan er ademloos naar luisteren, al dan niet in combinatie met de beelden van Ina. De sfeer is beklemmend en tegelijkertijd is het puur genieten van de prachtige klanken die Day Before Us produceert. Het is een prachtig einde van een aangrijpend album dat een emotionele diepgang kent die je maar zelden aantreft.
As My Spirit Wanders Free bandcamp
Opduvel 