Harry, 2021
Sinds vorig jaar is Nederland een klein maar fijn platenlabel rijker. Harry Records is de naam van het label dat in kleine oplagen (50 stuks) muziek uitbrengt op cassette. Die muziek kan van alles zijn: garagepunk/rock, sixties, lo-fi, outsider music, surf, etc. Én: Harry Records houdt van het fysieke product. Alle uitgaven tot nu toe zijn alleen fysiek verkrijgbaar. Een download krijg je dus alleen als je een cassette koopt. Hulde! Er gaat niets boven het fysieke product, of dat nu vinyl, cd of cassette is.
Tot nu verschenen op het label releases van De Sp aties, Hengel, Bambi Choclate FC en Idiox Bot. De nieuwste uitgave is het album Spread The Disease van de Duitse band Jonah Gold and his Silver Apples. Dat is een band om te onthouden. In stijl met de bandnaam worden de bandleden met leuke nicknames aangeduid. Zo horen we Jonah Gold op leadvocalen, gitaar en harmonica, Cpt. Braeburn op gitaar, achtergrondvocalen en percussie, Dr. Von Boskoop op bas en achtergrondvocalen en Granny Smith op drums en screams. De muziek van het viertal is stevig geworteld in de sixties en wordt met de nodige bravoure voor het voetlicht gebracht.
De stijl van Jonah Gold and his Silver Apples is te omschrijven als sixties garagepunk/rock. De basis is uiteraard rock & roll, maar ook blues is als invloed te horen, vooral als het tempo wat naar beneden gaat (beste voorbeeld: ‘Rough Place’). Op het nieuwe album staan twaalf rock & roll-songs van hoge kwaliteit, lekker rauw gespeeld, met de juiste attitude en intensiteit en met een goed gevoel voor melodie.
Wat dat laatste aspect betreft: enkele songs zouden in gepolijste vorm heuse sixties pophits kunnen zijn. Alleen doet deze band niet aan polijsten. Gelukkig maar. De sound is daardoor lekker rauw en punky, niet zo smerig als destijds Oblivians, maar wel ruig, met een niet onbelangrijke rol voor de mondharmonica. The Gories zijn een belangrijk referentiepunt, evenals verschillende bands uit de Crypt-stal. Liefhebbers van The Cramps, Chuck Berry en The Gun CLub, om maar een paar acts te noemen, komen ook aan hun trekken bij deze band uit Duitsland.
Critici zullen wellicht tegenwerpen dat de sound en de nummers van Jonah Gold and his Silver Apples erg veel op elkaar lijken. Maar wie maalt daarom als het zo goed wordt uitgevoerd als op Spread The Disease en het songmateriaal bovendien erg sterk is? Catchy frasen als in ‘Jonah Gold’, snelle rock als in ‘Blood’ en een karrevracht aan sixties gitaarriffs bevolken het album en doen de mondhoeken omhoog krullen, de tafel en stoelen aan de kant schuiven en de heupen schudden.
De vocalen van Jonah Gold zijn zuiver, met een heerlijke ruwe rand, perfect passend bij de rockende en soms ook schurende gitaren, de hakkende drums en de stuwende bas. Er zitten geen rotte appelen tussen de twaalf songs die het album rijk is. En dus is Spread The Disease een heerlijke garagerockplaat, bestaande uit twaalf niet te versmaden verse nummers met een stevige, punky bite. Je zou het voor minder doen. Geweldige plaat.
Jonah Gold and his Silver Apples website
Opduvel 