Astral Spirits, 2021
Lisa Cameron uit Austin, Texas begon haar muzikale carrière als drummer van de ultieme polkaband Brave Combo, maar is sindsdien andere, vooral ook meer experimentele muzikale wegen gaan bewandelen. Zij was of is te vinden in onder andere Venison Whirled, Three Day Stubble, Roky Erickson’s Evilhook Wildlife E.T., Moist Fist, Glass Eye en ST 37. Daarnaast werkte zij samen met onder meer Claire Roussay, Damon Smith en Alex Cunningham, Robert Horton, Ernes, Nathan Bowles, Tom Carter en Ingebrigt Håker Flaten en Ernesto Diaz-Infante.
En met Sandy Ewen. Zij is geluidskunstenaar, beeldend kunstenaar en architect. Zij richt zich op onconventionele gitaartechnieken, improvisatie, grafische partituren en interdisciplinaire samenwerking. Met gitarist Tom Carter vormt de van oorsprong Canadese het duo Spiderwebs en met blazer Danny Kamins en keyboardist Robert Pearson het trio Etched in the Eye. Ook heeft zij opnamen gemaakt met onder andere Weasel Walter, Damon Smith, Henry Kaiser, Jaap Blonk en Chris Cogburn.
Als duo maakten Cameron en Ewen See Creatures, in december 2018 uitgebracht door Astral Spirits. Bij datzelfde label verscheen onlangs See Creatures Too, net als de eerdere uitgave op cassette. Op twee cassettes deze keer, want de muziek past niet op een enkele tape. Bij elkaar neemt de muziek een uur en drie kwartier in beslag, waarbij op de eerste tape nieuwe studio-opnamen zijn te horen, terwijl de tweede tape live-tracks bevat die zijn opgenomen tijdens de Texas-tour van het duo in 2019, destijds ondernomen naar aanleiding van het uitkomen van de eerste See Creatures.
Cameron is voornamelijk een percussionist, Ewen voornamelijk een gitarist, maar verwacht geen drums/gitaar-duo. In de geïmproviseerde muziek is de grens tussen gitaar en percussie flinterdun en naar hoe de muziek tot stand komt, is het deels gissen. Naast gitaar en percussie zijn de twee muzikanten te horen op verschillende apparaten om tot vreemdsoortiger klanken te kunnen komen en daarnaast bespeelt Cameron de door haarzelf uitgevonden berimbauophone, wat een soort idiofoon is, een snaarinstrument met een resonator.
De stukken op See Creatures Too doen denken aan wezens die niet van deze aarde afkomstig zijn, stokoude creaturen waarvan het bestaan nog niet is ontdekt of nieuwe levende schepsels die nog ontdekt moeten worden. Het zijn niet de meest fotogenieke exemplaren. Muzikaal betekent dit dat Cameron en Ewen geen muziek maken die met enige vorm van objectiviteit (zo dat bestaat) ‘mooi’ kan worden genoemd. Intrigerend is de muziek echter wel, waarbij elk ‘creatuur’ zijn eigen kenmerken heeft, maar over het geheel opvalt dat de muzikanten met beheersing spelen, in hun klankenonderzoek opmerkelijk veel hoge tonen beproeven en daarbij ook niet vies zijn van een portie feedback.
Zo opent ‘Plaidypus’ (figuur uit Gravity Falls) met lange klanken waarin feedback een voorname rol speelt. Het muzikale parcours is vlak maar ligt bezaaid met hindernissen, die alleen met enkele weerbarstige klanken opzij geschoven kunnen worden. ‘Tigersaur’ is levendiger, met wat meer nadruk op het percussieve element en kortere klanken. Daarachter is een drone aanwezig, zachtjes ruisend of meer klank bevattend, als een basis waar bovenop het tweetal zijn experimenten legt. Als de drone wegvalt, wordt de ruimte gevuld met schrapende, schuivende, rammelende en piepende geluiden, ogenschijnlijk willekeurig neergelegd maar koersvast in zijn experimentele inslag.
‘Bananasaurus Rex’ is een figuur uit Plants vs. Zombies Heroes en een twitch streamer/videogame speedrunner. Het is ook de titel van het derde stuk op See Creatures Too. Aanvankelijk lijkt het stuk voort te borduren op ‘Tigersaur’, maar de contrasten zijn nu groter, waarbij het duo de ongemakkelijkheid niet schuwt, soms richting harsh noise beweegt, maar ook sterke dynamische bewegingen introduceert. In ‘Meerkatstoat’ is een rommelige ritmische component aanwezig, die wordt ontregeld door een alarmgeluid dat zou kunnen duiden op een landend klein ruimteschip. Het is slechts fantasie, maar het zegt iets over de verbeeldingskracht die van de muziek van Cameron en Ewen uitgaat.
Spannend is ‘Rhinodactyl’, een spanning die wordt gecreëerd door lange tonen, inclusief feedback, die vol verwachting zitten, vragen om verlossing. Die wordt niet gegeven. In plaats daarvan onderzoekt het tweetal met ambientexturen de mogelijkheden van die lange tonen, die van kleur veranderen maar steeds scherp zijn. De percussieve bewegingen daaronder zijn subtiel maar niet rustgevend. Integendeel: ze verhogen de spanning. Een bedrijviger creatuur is de ‘Red Spotted Chimerabee’, die muzikaal klinkt als een steeds dekking zoekend, overprikkeld klein wezen. Het creatuur wordt groter en minder angstig als langere, soms vrij harde tonen hun intrede doen en de muzikale bewegingen ruimer worden. Ontdek de schoonheid van feedback, die zelfs in het speelse ‘Giant Kid’ om de hoek komt kijken.
De drie live-tracks betreffen opnamen die zijn gemaakt in Lawndale (Houston) en Dobb’s (Austin) en die laten horen dat Cameron en Ewen ook in een live-setting, in nog iets meer uitgestrekte improvisaties, weten te raken. Ook hier is de muziek niet van de makkelijke soort, maar het blijft een enerverende muzikale belevenis. Het beluisteren van de twee cassettes achter elkaar vergt wellicht wat veel. Een regelmatige portie ‘creatures’ studio of live is echter zeer aan te bevelen.
Opduvel 