Rookie, 2021
Vorig jaar zomer werd op deze site aandacht besteed aan het album Frau Gott van de uit Hamburg afkomstige band Trixsi. Die band maakt niet al te gecompliceerde indierock, post-punk en punk, waarbij echter wel enige diepgang is toegestaan, zowel muzikaal als tekstueel. Zanger van Trixsi is Jörkk Mechenbier, die ook de vocalist is van Love A, waarvan tussen 2011 en 2017 vier sterke albums zijn verschenen. Mechenbier is ook te vinden in Schreng Schreng & La La, een duo dat hij vormt met gitarist Lasse Paulus en waarvan onlangs het derde album Project 82 is verschenen.
Schreng Schreng & La La wordt wel een akoestisch punkduo genoemd, maar in feite is de muziek een mengeling van indierock, pop en punk. De ‘punk’ moet echter ook gezocht worden in de attitude en de geschiedenis van de muzikanten, zeker als je de teksten van Mechenbier beluisterd. De basis van de muziek wordt uiteraard gevormd door gitaar en stem, maar het duo krijgt zo nu en dan ondersteuning van Kilian Bungert op synth, bas, gitaar, zang en drums en in één song levert Roxy Ferrigno een kleine vocale bijdrage.
De muziek van het tweetal klinkt helder en door het beperkte instrumentarium komt zowel de stem van Mechenbier als de gitaar van Paulus goed tot zijn recht. Het vergroot de zeggingskracht van de muziek en van de woorden. Paulus weet in de songs de juiste snaar te treffen door sober, somber, speels of ruig te spelen, naargelang waar de song om vraagt. Mechenbier is verantwoordelijk voor de interessante teksten in niet al te moeilijk Duits, die getuigen van enige weltschmerz, levenservaring, nostalgie en verlangen. Teleurstelling en een terugblik op wat was zorgen echter niet voor een al te zwaarmoedig album, want er is altijd hoop en de muziek klinkt levendig.
Wat dat laatste betreft: er staat met ‘Alukappenspacken’ een lekkere punkrocksong uit het boekje op Projekt 82, met een hoofdrol voor Paulus’ onstuimige elektrische gitaar, een tijdsduur van één minuut en een welgemeend ‘Fickt euch’ als afsluiting. Het nummer is geplaatst net voor ‘1 Shanty Gegen Doof’, waarin het duo vooral tekstueel serieuzer te werk gaat in een tekst die tot nadenken stemt, over de steeds groter wordende tegenstellingen in de maatschappij waardoor de uitersten ook weer op elkaar gaan lijken, de positie die de ouder wordende Mechenbier inneemt en zijn eigen persoonlijkheid die maakt dat hij geen deel wenst uit te maken van de ‘Guten und die Bösen’ die ‘in gleichen Haus’ wonen. Niet alleen de politie werkt hem op de zenuwen, de punks helaas ook. De tekst komt recht uit het hart en komt daardoor goudeerlijk over.
Mechenbiers tenorstem heeft een aangenaam timbre, klinkt helder en de zang wordt met overtuiging gebracht. In ‘Denken & Danken’ overtuigt hij als hij overschakelt naar een hoger register. De voordracht is indringend, zoekt een enkele keer het randje van pathetiek op, maar blijft steeds aan de goede kant van de streep. Aan goede melodieën heeft het duo geen gebrek en in melancholische songs als ‘Du Kaputt, Ich Kaputt’ is Mechenbier op zijn best. In dat lied zoekt de zanger het tekstueel in het persoonlijke, waar hij in ‘Fremder Mutter Zwilling’ het maatschappelijke en het private juist combineert: “Kapitalismus hat mein Leben versaut / Gentrifizierung meine Bude geklaut / Ich freu mich trotzdem jeden Tag drauf aufzustehen / Es könnte schliesslich sein, dass wir uns wiedersehen”.
Het album telt twee covers. Wat Opduvel betreft had een ervan achterwege mogen blijven. ‘Summer’ van Buffalo Tom wordt op zich prima gebracht, maar tippen aan het origineel kan de versie van Schreng Schreng & La La niet. En het is al niet Buffalo Toms sterkste song. Bovendien breekt het duo hier eenmalig met de eigen moerstaal. Het Duits staat ze veel beter. Beter geslaagd is het afsluitende ‘Freundin’, een nummer van de Zwitserse rockband Die Aeronauten, waarvan zanger Olifir M. Guz in januari 2020 overleed. Muzikaal en thematisch zit de song het Duitse tweetal als gegoten, al klinkt het origineel wat onderkoelder en droger.
Melancholie en levenslust, teleurstelling en hoop, boosheid en liefde: het gaat samen in de muziek van Schreng Schreng & La La. Het zorgt voor een sterk album dat toegankelijk klinkt en diepgang bezit. De Duitse taal komt vol tot zijn recht in de directe, gewetensvolle en eerlijke teksten. De punkattitude is er nog steeds, gevangen in volwassen en warme songs met een kloppend hart waarin ruimte is voor twijfel en nuance. Projekt 82 laat een zekere hang naar verloren tijden horen maar past ook perfect in het huidige tijdsgewricht.
Opduvel 