Eigen beheer, 2021
Ard Bit is de naam waaronder de in Rotterdam wonende Ard Janssen zijn muziek maakt. Hij studeerde elektronische muziekcompositie aan het instituut voor sonologie van het conservatorium in Den Haag. Een periode legde Janssen zich toe op compositie en sounddesign voor reclame, musea en ruimtelijke omgevingen en werkte hij aan muzikale ideeën die in 2009 resulteerden in debuutalbum Spanon. Daarna verschenen nog een paar uitgaven, waaronder een split-ep met AstroPoser. Sinds 2016 is Janssen actief lid van de Lowriders Foundation in Rotterdam, een organisatie die zich toelegt op het promoten van grensgebieden van elektronische genres, stijlen en experimenten. Daarnaast is hij artistiek mede verantwoordelijk voor de Krackle concert serie in zijn woonplaats.
Als muzikant maakt Ard Bit geluidssculpturen die fragiel en gelaagd zijn en met veel detail worden gekaraktiseerd. De muzikale vormen ontstaan door vrije improvisatie en systematische compositie met de focus op minimalisme. Op zijn nieuwste ep, het vorige maand verschenen Amazing Bubble II, is te horen dat vanuit de oorspronkelijke uitgangspunten afwisselende en levendige composities ontstaan waarin niet star aan die uitgangspunten wordt vastgehouden maar waarin ruimte is voor andere muzikale invloeden en onontgonnen terrein wordt verkend.
Met elektronische middelen en al dan niet gemanipuleerde veldopnamen heeft Ard Bit legio muzikale mogelijkheden, maar dat leidt niet tot lange experimentele stukken. De muziek op de ep wordt compact gehouden, wat tevens betekent dat binnen een compositie veel ideeën ten gehore worden gebracht. Ambient/drone dient als basis en de Rotterdammer combineert het statische element dat het genre in zich draagt met elektronische bewegingen en field recordings, waardoor muziek ontstaat met veel dynamiek en met constant veranderingen in het klankenspectrum. De ep telt vijf duidelijk verschillende stukken die echter elk een duidelijke signatuur hebben.
‘BRTZLM’ opent zoals je van een ambient-plaat verwacht: met drones die in verschillende lagen over elkaar heen worden gedrapeerd, langzaam bewegend. Ard Bit kiest echter al gauw voor het inbrengen van nieuwe klanken die de rustgevende klanken verstoren. Dat zijn zowel incidentele elektronische klanken als veldopnamen, zoals het geluid van stromend water en menselijke stemmen. De sfeer krijgt iets melancholieks maar er is ook een lichte dreiging aanwezig. Akoestische omgevingsgeluiden en elektronische klanken vormen het hart van ‘LPRZLM’, waarin een tempo wordt gesuggereerd maar niet gespeeld. Er ontstaat een mooi contrast tussen kalme drones en field recordings en bewegingen en klanken die over die drones en field recordings worden gelegd. Dat gebeurt doelbewust, al lijken er ook geluiden min of meer toevallig in het klankenpalet terecht te zijn gekomen. Door de onvoorspelbaarheid wordt een aangename spanning gecreëerd.
De muziek van Ard Bit is verrassend doordat hij elementen inbrengt die je niet direct verwacht. Zo start ‘MDZLM’ met elektronisch vervormde stemmen (als het echte stemmen zijn) die een duister koor vormen dat vanuit een afgesloten ruimte klinkt. De andere geluiden klinken vrijer, als gespeeld in een ruimte met bewegingsruimte. Er is geen constante drone aanwezig die je als luisteraar houvast biedt en de ongemakkelijkheid die daardoor ontstaat lijkt doelbewust gecreëerd. Het dwingt je tot aandachtig luisteren. Flarden van een melodie klinken door in ‘NTRZPM’, een stuk dat boordenvol kleine details zit maar bij elkaar wordt gehouden door een paar lagen die klinken als vrouwenstemmen en orgelklanken. Er is steeds iets aan de hand, sommige bewegingen of motiefjes keren terug en andere niet en de muziek is constant en op alle vlakken in beweging.
In ‘ZLPDM’ zit aanvankelijk iets meer rust, maar het is een gespannen rust. Ook dit is een werk met veel dynamiek en veranderingen in het klankenaanbod, terwijl toch steeds vanuit het basisidee wordt gewerkt. De elektronische geluiden schieten onvoorspelbaar door de gelaagde drones heen. En dan is het al klaar. Slechts twintig minuten neemt Amazing Bubble II in beslag, maar het zijn twintig enerverende minuten waarin je oren veel nuances, verschuivingen van klanklagen en muzikale bewegingen krijgen te verstouwen. Een enkele keer neigt de muziek naar geluidskunst en de experimenteerdrift straalt ervan af, maar het blijft toch echt muziek, temperamentvolle elektronische muziek waarin klankkleuren verschieten en onvoorspelbaarheid een kracht is.
Opduvel 