Submarine Broadcasting Company, 2021
Luke Brennan is een componist en muzikant uit de plaats Bray in het graafschap Wicklow, gelegen in Ierland, maar hij woont tegenwoordig in het in Londen gelegen district Hackney. De multi-instrumentalist brengt nu op het label Submarine Broadcasting Company op zowel cassette als cd zijn album The Rush to the Sky uit. De muziek daarop komt tot stand met gitaar, viool, orgel, midi synth, veldopnamen en gevonden geluiden. De uitvoering en de constructie vonden plaats in zowel Bray als Hackney.
Brennan haalt zijn inspiratie voor het album uit overvliegende gierzwaluwen. Toen die vogels over zijn flat vlogen, maakte de muzikant daar opnamen van. Een jaar later, toen Brennan zijn werk aan het voltooien was, vlogen de vogels opnieuw over, wat volgens de Ier een geweldig gevoel van plaats en tijd en van het seizoen geeft. Die wetenschap geeft aan de muziek een niet onbelangrijk persoonlijk tintje.
The Rush to the Sky bestaat uit twee delen (of stukken) die een kleine vijftien respectievelijk een kleine twintig minuten in beslag nemen. Met de ingrediënten waarmee de muziek tot stand komt, verwacht je wellicht een ambient/drone-album en gedeeltelijk klopt dat ook wel. Brennan doorkruidt zijn sfeervolle muziek echter met elementen uit onder andere kraut- en post-rock en dat maakt dat zijn muziek zich onderscheidt van die van in vergelijkbare vijvers vissende muzikanten.
De gierzwaluwen zijn goed te horen in het begin van ‘The Leap’, waarin Brennan schurende strijkklanken fabriceert en vervolgens steeds meer lagen aanbrengt. Akoestische en elektronische geluiden vermengen zich en zorgen voor een behoorlijke dosis spanning. Mooi is hoe vanuit deze basis niet alleen allerhande gespeelde en opgenomen geluiden de revue passeren, maar gaandeweg ook een melodisch element ontstaat, aanvankelijk nog voorzichtig maar zich steeds meer ontwikkelend. Dat melodische aspect is overigens niet overheersend; het blijft een atmosferisch geheel waarin vooral ook lange klanken en drones bepalend zijn.
Brennan laat zich niet zoveel gelegen liggen aan gangbare conventies: zijn muziek lijkt zich op een organische maar vooral op een eigenwijze manier te ontwikkelen. Ongeveer halverwege wordt een beweging als van een trage voetstap geïntroduceerd. Daarbovenop legt de muzikant zowel schurende en ruwe klanken als heldere tonen en een melodieus motief. Ook van daaruit wordt de muziek verder ontwikkeld. Er wordt gespeeld met het motief, met de klankkleur van het stuk en met de dichtheid van de klanken, uiteindelijk leidend tot een atmosferisch zeer fraai werk.
‘Sky Episodic’ verschilt behoorlijk van het eerste werk. Veldopnamen, waaronder de geluiden van gierzwaluwen, klinken ook nu aan het begin, maar waar ‘The Leap’ een opbouw kent die start vanuit lange klanken, daar introduceert Brennan hier een melodie die wordt gespeeld op akoestische gitaren, waar omgevingsgeluiden aan worden toegevoegd. Verderop neemt de synth de melodie over en worden de geluiden daaromheen grimmiger. Die geluiden verdringen de melodie, maar blijken ook de voorbode te zijn van een nieuwe fase waarin met toetsen en gitaren nieuwe melodieën worden gecreëerd.
Dat melodische aspect brengt een zekere luchtigheid aan in de muziek: de grimmigheid verdwijnt en maakt plaats voor een optimistisch klinkend muzikaal geheel. Daar blijft het echter niet bij, want Brennan weet van daaruit een behoorlijke dreiging te creëren, waarna een ambientachtig gedeelte volgt met een rustige maar gespannen sfeer. Dat de muzikant zich op geen enkele manier laat beperken, blijkt uit de rockgitaar die iets over de helft van het stuk zijn opwachting maakt. Het geluid van die gitaar is door ingrepen van Brennan wat vreemd en hetzelfde geldt voor de om het gitaarmotief heen bewegende geluiden die steeds luidruchtiger worden en ontaarden in een flinke bak noise. De zoetje koekjes die enkele minuten geleden gebakken leken te worden, worden vakkundig vernietigd.
Zo blijft Brennan je als luisteraar in ‘Sky Episodic’ constant op het verkeerde been zetten en worden de wetten van de muzikale logica regelmatig met voeten getreden. Toch is het stuk niet louter een aaneenschakeling van fragmenten. Zeker niet: Brennan vertelt een abstract verhaal met melodische, ritmische en dynamische elementen, met variatie in dichtheid, klankkleur en sfeer. Er is geen tijd om rustig achterover te leunen: steeds gebeurt er wat in de muziek die bij elke draaibeurt meer gaat intrigeren. Het is een origineel werk dat ondanks de grote verschillen met ‘The Leap’ merkwaardig genoeg toch goed op dat eerste werk aansluit. Alle ingrediënten bij elkaar maken van The Rush to the Sky een behoorlijk indrukwekkend album.
Opduvel 