Narrominded, 2020
Life Savings is een noiserocktrio uit Den Haag dat al enkele jaren actief is maar nu pas komt met het debuutalbum, getiteld The Remote. In 2014 verscheen overigens wel al de ep Endings. De band bestaat uit Gabry de Waaij (gitaar en zang), Nick van de Perre (bas) en Timothy Plevier (drums). Zoals het goede noiserock betaamt doet de band niet aan muzikale poespas, maar is de muziek in essentie basic, hard en in-your-face. Daarmee zijn we er echter niet, want Life Savings is geen dertien-in-een-dozijn-band.
De songs die de Hagenezen op hun debuut laten horen, zijn niet zo minimaal als die van Shellac en blijven ook weg van het meedogenloze sloopwerk van een band als Unsane. Life Savings doorspekt zijn noiserock met op Amerikaanse leest geschoeide alternatieve gitaarrock, die in de jaren negentig enige populariteit genoot maar voornamelijk in de underground te vinden is. Het geluid van het trio is behoorlijk strak, zonder franje, en klinkt ongepolijst. De band heeft ervoor gekozen om het album zelf te produceren en dat is gebeurd zonder productionele foefjes: de sound zoals die door de band live wordt gebracht, is vastgelegd, althans zo klinkt het.
Een sterke troef van Life Savings is het gitaarspel van De Waaij. Zijn gitaarsound is droog en scherp en staat als een huis. Daarbinnen varieert de gitarist wel, want er is ruimte voor heavy riffs en voor melodieuze passages. Dat werkt goed in de negen songs op het album, die nooit slechts op een riff gebaseerd zijn maar bestaan uit meer dan één idee. Het gitaarwerk gedijt bovendien goed bovenop de strakke én soepele ritmesectie, die ook behoorlijk heavy kan uitpakken. Een andere pluspunt is dat De Waaij zich als vocalist niet overschreeuwt – een makke die in het genre waarbinnen de band opereert nog wel eens voorkomt – maar vrijwel steeds blijft zingen en dat doet met de nodige emotie. Ook in die zin beweegt het geluid van het trio zich richting alternatieve gitaarrock; een enkele keer doet de klankkleur van de zang denken aan Doug Martsch van Built To Spill.
De muziek van Life Savings waaiert echter niet uit, zoals dat bij laatstgenoemde band wel gebeurt. De songs zijn, ondanks de vele ideeën, redelijk compact. Bij sommige songs bestaat het vermoeden dat die in een andere uitwerking zowaar catchy zouden kunnen klinken, maar elke keer als catchiness op de loer ligt, neemt het drietal een andere afslag of gooit er een nieuwe bak energie tegenaan. De voorzet wordt niet ingekopt maar de bal blijft in het spel, en dat is wel zo spannend. De muziek heeft daardoor misschien wel een paar luisterbeurten nodig voordat die echt landt bij de luisteraar, maar is dat uiteindelijk niet de meest beklijvende muziek?
De kwaliteit van de songs is dik in orde en hetzelfde geldt voor de kwaliteit van de muzikanten. Zo kent ‘Out Of Mind’ een aantal ritmisch complexere elementen, terwijl het nummer als geheel toch lekker recht vooruit rockt. In opener ‘Fennepa’ wordt na het eerste weerbarstige maar rake gedeelte het tempo flink vertraagd en dat wordt vervolgens lang volgehouden. Het is een truc die uitstekend werkt als die gedoseerd wordt toegepast en dat is precies wat Life Savings doet. Hetzelfde geldt voor de dynamiek. In ‘Journey To The End Of The Nile’ komt die goed naar voren, één keer.
De muziek van Life Savings kent geen machinale trekjes, maar is voorzien van een flinke dosis emotie. Dat is overigens geen doel op zich. In ‘Something To Whine About’ wordt een melancholieke sfeer neergezet omdat de song erom vraagt; aan vals sentiment doet het drietal niet. De bas in het nummer is lekker zwaar en het is mooi hoe de band naar een heavy einde toewerkt. ‘Knight Terror’ is een van de beste stukken op The Remote. De song is gebaseerd op een basmotief, maar wat vooral goed werkt is dat gitaar en zang unisono worden gebracht in het couplet. Het zorgt voor afwisseling in een nummer dat sowieso erg gevarieerd klinkt, inclusief een prima tempoversnelling en ritmische complexiteit.
‘Hive Cravings’ is gezegend met een aanstekelijke riff en ‘Runner Up’ met origineel gitaarwerk en een mooi rollende ritmesectie. Ook als het tempo omlaag gaat, blijft Life Savings overeind, zoals in ‘To All My Friends’, een bijna ideale mix van Amerikaanse gitaarrock en noiserock. En dan is er nog afsluiter ‘Light Sleepers’, dat slepend begint en een prachtige overgang kent waarin de energie plots wordt gedempt en even alleen de gitaar overblijft. In dezelfde song durft het trio ook ‘kaal’ te spelen, met een open sound, een beetje zoals AC/DC dat zo goed kan, ook al klinkt de muziek van Life Savings beduidend anders dan die van de Australiërs.
The Remote laat een band horen bestaande uit drie muzikanten die hun ideeën verpakken in goede tot zeer goede songs met een doortimmerde sound en genoeg variëteit om van begin tot eind te blijven boeien. Een prima debuutalbum.
Opduvel 