Filthy Good, 2020
Uit de Amsterdamse band Scram C Baby komen Frank van Praag en Geert de Groot. Laatstgenoemde kennen we natuurlijk ook van The Fatal Flowers. Als duo noemen de twee muzikanten zich I Believe In My Mess en met Do Unto Others bracht dat duo onlangs zijn eerste lp uit. ‘Do Unto Others’ is uiteraard een deel uit ‘Do not do unto others what you would not want others to do unto you’, een regel uit de leer van Confucius die in vrijwel elke grote religie terug te vinden is.
Op het debuutalbum is Van Praag verantwoordelijk voor beats, gitaar, synth en vocalen en De Groot voor basgitaar, gitaar en synths. Her en der krijgt het tweetal enige ondersteuning, maar de grote hoofdmoot komt uit hun koker. De roots van I Believe In My Mess ligt in de (indie)rock en daarvan zijn elementen terug te horen in de muziek, maar Van Praag en De Groot bewegen op het album duidelijk een andere richting uit. Of beter: andere richtingen, in meervoud, want Do Unto Others is een caleidoscopisch album, propvol muzikale ideeën, positief gestemd en aanstekelijk met de nodige diepgang.
Alle songs op de lp bestaan uit collages van bijeengebrachte elementen, bij elkaar gehouden door de opwindende ritmiek en door de songstructuren, die overigens niet rigide zijn maar waarbinnen de nodige vrijheid bestaat. De muziek is veelal dansbaar, maar rockt soms ook flink door. Het risico dat de veelheid aan ideeën leidt tot een topzwaar album, weet het duo te voorkomen door de muziek steeds te laten ademen, van lucht voorziet en niet dicht plamuurt met klanken.
De vocalen op Do Unto Others bekleden vaak niet alleen de functie van zang maar bestaan uit samples afkomstig uit verschillende hoeken. De inbreng van het gesproken woord is aanvankelijk even wennen, maar I Believe In My Mess weet de stemmen zo in de muziek in te passen dat ze een onlosmakelijk onderdeel ervan worden. Vanaf opener ‘(These Are) The Messages’ kunnen tafel en stoelen aan de kant, want stilzitten is bij deze muziek onmogelijk. Dub, funk, en electro gaan prima samen met invloeden uit indie- en krautrock en die aparte mix maakt dat I Believe In My Mess zich duidelijk onderscheidt in het onoverzichtelijke hedendaagse muzieklandschap.
Hoe een beter mens te worden, kun je leren door te luisteren naar de titeltrack, maar beter ga je erop uit je dak op de dansvloer. Het met dubby effecten omklede ritme is onweerstaanbaar, inclusief een aanstekelijke baslijn en funky gitaar en omringd door synthklanken. De dub van ‘It’s Amazing’ is zo nodig nog aantrekkelijker, met onder andere een niet uit je kop te krijgen synthmelodie. Wie hiervan niet in een vrolijke stemming geraakt, is reddeloos verloren. “It’s amazing / It’s awesome”. Inderdaad.
Mooi zijn de zwoele vrouwelijke vocalen, de door de muziek heen bewegende saxofoon en het uptempo ritme in ‘Killing Time’. Ook in een lager tempo blijkt I Believe In my Mess uit de voeten te kunnen, zo bewijst men in ‘Won’t Be Long’, dat de muziek in wat rustiger vaarwater brengt, al gebeurt er muzikaal zoveel dat je oren eigenlijk helemaal geen rust gegeven worden. ‘Oh Boy’ is een heerlijk energieke rocker in een strak tempo, waarna de dansbare dub terugkeert in ‘Always Careful’. Repeterende patronen en stemsamples bepalen de koers en daaromheen is het variatie troef.
Werkelijk elk nummer weten Van Praag en De Groot van ijzersterke ritmiek te voorzien. In ‘Slapped By Poetry’ is dat ritme wat hoekiger, wat een prima ondergrond vormt voor de kracht uitstralende muziek en gesproken tekst. ‘It Makes You Mad’ kent dynamische contrasten en wisselt zwaar aangezette volle klanken af met bedachtzamer passages met vrouwelijke vocalen. Beide muzikale werelden blijken ook prachtig samen te gaan. Tot slot is er ‘Hear You Calling’, waarin overtuigend klinkend gesproken woord wordt gekoppeld aan dromerige zang. Een licht psychedelische sixties-invloed is hoorbaar, maar het is het tot meeklappen uitnodigende ritme dat ervoor zorgt dat geen zweverige muziek ontstaat.
Naarmate het album vordert, neemt de bewondering voor dit staaltje muzikale accumulatie toe. Do Unto Others is een veelkleurig en coherent album waarop constant iets interessants gebeurt, de dansspieren worden bediend én het hoofd de nodige inhoud wordt geboden. Een opzienbarende debuut-lp van een inventief duo. Doet het ook prima als antidepressivum.
Opduvel 