Lore City Music, 2020
Uit Portland, Oregon afkomstige duo Lore City bestaat uit Laura Mariposa Williams (vocalen en keyboard) en Eric Angelo Bessel (percussie, keyboard en gitaar) en is actief sinds 2011. Tussen hun eerste twee albums, Absence and Time en Kill Your Dreams, zat slechts een jaar, maar daarna heeft het zes jaar geduurd voordat Alchemical Task is verschenen. Het tweetal maakt naar eigen zeggen art-rock, wat in de praktijk neerkomt op een mengeling van ambient, post-punk, shoegaze en dreampop.
Op Alchemical Task klinkt de muziek net zo mistig als de afbeelding op de hoes en is de luisterervaring een mystieke. In zes voornamelijk lange songs weet het duo duistere soundscapes te creëren die worden gecombineerd met keyboardmelodieën, een doorgaande beat of repeterend ritme en dromerige zang. De muziek heeft een occult randje, maar echt sinister klinkt het duo niet. Daarvoor is de muziek ook simpelweg te mooi.
De kracht van herhaling en een mysterieuze sfeer doen zich direct gelden in opener ‘Separateness’, waarin ook een straffe, niet al te zware beat te horen is die samen met de andere elementen een hypnotiserend effect heeft. De dromerige en ook enigszins onderkoelde zang wint aan zeggingskracht door de inzet van een tweede stem. Keyboardmelodieën zijn de variabele in een gestaag voortstappend nummer.
In ‘It’s All Happening’ snijdt een gitaar door de muziek heen. De nevel en de duisternis verdichten zich en de sfeer krijgt iets onheilspellends. De muziek doet een verwoede poging om je als luisteraar te bedwelmen en slaagt daar ongetwijfeld in als je ervoor openstaat. Er ontvouwt zich een raadselachtig muzikaal landschap waar je als het ware overheen zweeft. De muziek klinkt niet ingewikkeld, maar helemaal vangen doe je het nooit. Het einde, waarin een zware drone wordt toegevoegd en een orgeldrone daarboven dominant wordt, is werkelijk prachtig.
‘Beacon of Light’ is een stuk korter dan de andere songs en is ritmisch minder strak dan de voorgaande twee tracks, al is er wel een repeterend ritmisch patroon aanwezig. Williams brengt haar tekst half fluisterend. In ‘Into Your Blue’ worden de ambient-structuren gebroken door een bedrijvig ritme. Williams zingt zo nu en dan luider en krachtiger en weet ook met een volle stem te overtuigen. Gebleven zijn de keyboards die door de song heen zweven en als subtiel gelaagde drones fungeren. Lore City blijft ver weg van synthpop, maar weet wel songstructuren aan te brengen, al zijn die soms wat schimmig, zoals het hoort bij deze muziek.
‘Beyond Done’ is traag en plechtig en begint met galmende klanken, zonder beat of ritme. Met synths weet het duo direct weer een duistere en melancholieke sfeer op te roepen waarin berusting doorklinkt. De melodie is simpel, traag en o zo effectief. De emotionele impact is groot. In de diepte schuilt de misère. Toch klinkt het stuk ook hoopvol; het zit niet vol met donkere klanken maar kent ook wat lichtpuntjes door melodieuze motieven van de keyboards. Door de combinatie van factoren ontstaat een melancholie waar je heerlijk in kunt zwelgen. Verslavend mooi, de volle acht minuten lang.
‘Don’t Be Afraid’ contrasteert met ‘Beyond Done’ door het dwingende elektronische ritme, het vollere geluid en de grotere hoeveelheid bewegingen. Toch sluit het stuk qua sfeer goed aan op de voorgaande track en weet het de geheimzinnigheid die rondom de muziek hangt te bewaren. Williams klinkt emotioneler dan in de andere songs. Niet dat zij daarin geen emotie in haar voordracht legt, maar hier treedt die duidelijker aan de oppervlakte.
Williams en Bessel weten als Lore City in elke song een duistere en dromerige sfeer te scheppen, in verschillende gradaties en steeds op een iets andere manier. Daar voegen zij een fijn gevoel voor melodie aan toe. De melodieën zijn niet te voor de hand liggend en passen naadloos bij de ambientachtige texturen. Op die manier creëert het duo een eigen muzikaal universum dat een enorme aantrekkingskracht uitoefent. Je wordt als het ware de muziek ingezogen en dat is een zeer aangename luisterervaring.
Opduvel 