Harry, 2020
Uit het Gelderse Oene komt het trio De Sp aties, al opereert men tegenwoordig vanuit de stad Utrecht. De groep is een voortzetting van de punkrockband The Stilettos, met het verschil dat De Sp aties ervoor kiezen in het Nederlands te zingen. In 2012 verscheen de eerste single ‘Platteland’, in 2013 gevolgd door de titelloze debuut-lp.
De muziek van De Sp aties is gebaseerd op sixties garagerock, punk en Nederbeat (check de Biet Het!-verzamelaars). De sound is niet, zoals bij The Kik (bij welke band het trio ooit in het voorprogramma stond), te gepolijst maar juist lekker rauw en ongepolijst, zodat de garagefeel overeind blijft. Invloeden van The Kinks (als het gaat om de riffs), The Who (De Sp aties maakten eerder van ‘My Generation’ het geslaagde ‘Babyboomer Generatie’) en Tröckener Kecks (in hun eerste periode) zijn hoorbaar en het drietal steekt zijn invloeden ook niet onder stoelen of banken. De originaliteitsprijs is voor anderen, maar wie van pretentieloze sixties garagerock houdt, is bij De Sp aties aan het goede adres.
Het werd trouwens wel tijd voor een nieuwe plaat, al verscheen in 2015 nog de ep Blij Zijn Dat Je Leeft bij Steek Maar In Je Reet Records. Die nieuwe plaat is nu verschenen op cassette, bij het kersverse label Harry Records. Het (opnieuw) titelloze album is zelfs de allereerste uitgave van het label. Je kunt je loopbaan als label slechter beginnen, want De Sp aties weten van hun tweede boreling een opwekkend en opwindend half uurtje te maken.
In dat half uurtje passen dertien nummers, want De Sp aties zijn meestal binnen twee à tweeënhalve minuut klaar met een lied. Op die regel geldt op het nieuwe album één uitzondering. ‘Jan Soldaat’ is een curieus verhaal over een in een vreedzame tijd met de nek aangekeken soldaat, omdat hij met een kanon dat hij op zolder heeft bewaard op de kat van de buren heeft geschoten, maar die uiteindelijk in zijn eentje het land moet zien te redden als de vijand nabij Maastricht aan de grens staat. In een ten opzichte van de meeste andere liedjes trager tempo komt de opvallende tekst goed tot uiting.
Als je in het Nederlands zingt, is het wel zo prettig dat de teksten verstaanbaar zijn en ook iets voorstellen. Met beide aspecten zit het bij De Sp aties wel snor. Ondanks de stevige en ruwe muzikale ondergrond, komt de zang luid en duidelijk door, zonder er te dik bovenop te liggen, en de onderwerpen die worden bezongen gaan verder dan meisjes en de liefde, al gaat het eerste lied ‘Liefde In Mij’ over liefde, maar dan niet over de liefde voor iemand anders. De teksten bevatten de nodige humor, maar de band voorkomt echte meligheid.
En dus kan het album met een grote glimlach worden beluisterd, al is stilzitten daarbij moeilijk. Dat laatste komt door de ongecompliceerd en aanstekelijk klinkende muziek. Opvallend zijn de stevige riffs waar de muziek in de meeste liedjes op gebaseerd is. De ‘All Day And All Of The Night’- en ‘You Really Got Me’-achtige riffs vliegen om je oren, maar echt jatten doen de Sp aties niet. Op de juiste momenten wordt een tweede stem of een ‘papada’- dan wel ‘ahahaha-achtergrondkoortje ingezet.
De Sp aties hebben dan wel geen originele, maar wel een consistente sound. Al te grote eenvormigheid wordt voorkomen door zo nu en dan een iets trager nummer tussen de uptempo liedjes te plaatsen. Echte uitschieters zijn op de tape niet te vinden, maar ook geen dissonanten. De Sp aties is een heerlijk plaatje dat eindigt met de opwekkende woorden “Als je lacht dan doet het leven geen pijn”. Een mooi slot van een zeer fijn half uurtje.
Opduvel 