God Unknown, 2020
Als je in de stevige Engelse underground enige faam wilt verwerven, moet je toch op zijn minst één release op je naam hebben staan die is uitgebracht door God Unknown Records. Het label gaat trouwens verder dan dat, want vanaf 2013 bestookt het de luisteraar met uitgaven (waaronder de vermaarde split-singles) die bijvoorbeeld psychedelische rock, folk, jazz en punk kunnen bevatten, van artiesten die niet per se uit het Verenigd Koninkrijk afkomstig hoeven te zijn.
God Unknown wordt gerund door Jason Stöll, die zelf als muzikant actief is of was in Sex Swing, Twin Sister, Mugstar en Bonnacons of Doom. Daar kan ook de naam KLÄMP aan worden toegevoegd, waarvan het vorig jaar uitgebrachte eerste album overigens is verschenen bij Box Records. De nieuwe plaat wordt wel op Stölls eigen label uitgebracht. Naast de labelbaas bestaat KLÄMP uit Greg Wynne (Manatees) op gitaar en vocalen en Lee Vincent (Pulled Apart By Horses, Concentration Champ) op drums.
Hate You werd in maart van dit jaar opgenomen in Londen, op het moment dat de wereld in lockdown ging vanwege Covid19. Volgens de begeleidende tekst bij het album ving het trio de tastbare spanning in de lucht en zou het album een passende soundtrack zijn voor de apocalyps. Daar valt wel wat voor te zeggen. Het trio heeft er overigens wel enige hulp bij nodig, want op de plaat horen we ook Colin Webster op saxofoon en Wayne Adams (die ook verantwoordelijk is voor de opname) op synthesizer.
Waar moeten we KLÄMP muzikaal plaatsen? In ieder geval valt de muziek onder de noemer noiserock, en die wordt gekruid met invloeden uit krautrock, psychedelische rock, post-punk, sludge- en stoner-metal en punk. Als het zo wordt opgesomd, lijkt het een ratjetoe, maar de Engelsen weten hoe een goedgeplaatste muilpeer te verkopen. Nergens verwatert de harde sound (al wordt een enkele keer gas teruggenomen) en vooral de ferme drumslagen en de vette bas zorgen ervoor dat de muziek keihard binnenkomt.
Dat gebeurt in verschillende vormen. Opener ‘Hate You’ duurt nog geen twee minuten, maar het is genoeg om een onontbeerlijk element in de muziek van KLÄMP naar voren te laten komen: de riff. Die is krachtig, vuil en overrompelend. En niet alleen in deze track is de riff snoeihard raak; het geldt voor alle songs op Hate You. De muziek straalt daarnaast ook een gezonde dosis pessimisme uit; vrolijk wordt het nergens, het einde der tijden is nabij.
‘Arise’ doet het een tempootje hoger en is met zijn repeterende riff én vocalen een toonbeeld van de kracht van de eenvoud. Het fundament van bas en gitaar is in beton gegoten en de woorden “It’s Not An Opinion” gonzen nog dagen na in je hoofd. Mooi is ook hoe die woorden door slechts een paar simpele tonen van gitaar en synth kracht worden bijgezet. Het is een naar post-punk neigende vorm van minimalisme binnen een harde noiserock-song. In het laatste gedeelte mag Webster met zijn onnavolgbaar gierende saxwerk de kers op de taart aanbrengen. En dat is dan nog niet alles, want plots krijgt de muziek een extra boost. Als je al niet bezweken was, dan gebeurt het alsnog.
De psychedelische inslag komt goed naar voren in het in juni al als single uitgebrachte ‘An Orb’. De woorden van Wynne gaan verloren in het muzikale geweld, maar het feit dat de zang in de muziek ligt in plaats van er bovenop zorgt ervoor dat bas, drums en gitaar des te sterker naar voren komen. Een pluspunt dus. Tegen het einde wordt een metalriff ingezet die de koers van de song verlegt naar strakker terrein. ‘Big Bad Heart’, dat begint met harde drumslagen, combineert repeterende vocalen en een straf ritme inclusief machinale riff met muzikale gekte in de synthpartij.
Met feedbackklanken opent ‘TJ’, een vunzig stuk muziek met een vadsige riff en een gestoorde zanger. De negativiteit druipt ervan af. Plots wordt de botte energie getemperd, zodat even brandstof kan worden getankt. De muzikale tank voel je langzaam vollopen, waarbij ook Webster zich meldt met een verschroeiende saxpartij. Het nummer eindigt traag en moddervet. Slotstuk ‘No Nerves’ is gebaseerd op een Black Sabbath-achtige riff, maar KLÄMP blijft voor het overige weg van het geijkte heavy metal-pad, al zijn stoner en sludge zeker elementen die in de muziek aanwezig zijn. Een nieuw en stuwend ritme duikt op na ruim twee minuten en daardoor wordt de muziek een heel andere richting opgeduwd. Het is de opmaat voor het allesvernietigende einde dat veel te kort duurt.
Hetzelfde geldt voor het album als geheel, dat bij elkaar nog geen half uur in beslag neemt. In dat beperkte tijdsbestek weet KLÄMP een verpletterende indruk te maken met een plaat die tegelijkertijd kracht en doemdenkerij uitstraalt, smerig en venijnig uit de hoek komt en overdondert met een uit graniet gehouwen ritmesectie, een overdosis sterke riffs en snerende vocalen. De songs bestaan uit meer dan slechts een simpel idee of een enkele riff en dat voorkomt een te grote eenvormigheid. Hate You is een beest van een plaat.
Opduvel 