Sentient Ruin Laboratories, 2020
Bij het in Oakland, California gevestigde label Sentient Ruin Laboratories heeft men niet bepaald een hoge pet op van de mensheid. Het label grossiert in muziek (voornamelijk metal) die de misantropische zienswijze ondersteunt. Het nu uitgebrachte debuut van Evaporated Sores, getiteld Ulcerous Dimensions, voldoet aan alle criteria om een prominente plaats te verwerven in de catalogus van het label.
Evaporated Sores bestaat uit leden die in verschillende andere projecten terug zijn te vinden, zoals Filtheater, Calques, Maltheist en Uzumaki. De muziek van de band is op afstand tot stand gekomen. Het is een zogenaamd ‘slaapkamerproject’ dat in 2019 door de drie leden met verschillende achtergronden is gevormd rondom een samenhangend idee. Het instrumentale gedeelte kreeg vorm in Mississippi, de vocalen werden toegevoegd in Portland (Oregon) en de industriële/noise-toevoegingen werden in Alabama gedaan.
De werkwijze indachtig, is het opvallend hoe organisch de muziek van de band klinkt. Het is een smerige maar niet ondoorgrondelijke brij van geluid, maar dat die is samengesteld uit op afstand opgenomen muziek, hoor je er niet aan af. De muziek kan worden gekenschetst als death-doom-sludge-industrial-noise-metal, maar er zijn ook enkele black metalinvloeden waar te nemen, vooral door de blastbeats die zo nu en dan opduiken. Ulcerous Dimensions is het resultaat van een nauwgezette en opzettelijke distillatie en deconstructie van geluiden, die eerst zijn misvormd en vervolgens op een krachtige manier zijn samengevoegd.
Dat eindresultaat is een mengeling van stijlen, maar belangrijker is dat Evaporated Sores de juiste snaar weet te raken met een sound die vanuit de aardse modder omhoog lijkt te komen en van daaruit als een drabbig monster vol walging zijn vuil over de luisteraar uitkotst. De gitaren klinken regelmatig dissonant, de elektronica zorgt voor een industriële rand zonder dat de muziek ook maar iets machinaals krijgt en de vocalen komen vanuit de goot. Je hebt het maar te ondergaan, of je nu wilt of niet.
‘Claimed by Inertia’ wordt ingeleid door feedback, waarna een sludge-riff de kar op gang trekt. De bas klinkt ultra-laag, de vocalen liggen er niet bovenop maar zijn onderdeel van de instrumentatie en de elektronica zorgt onder meer voor hoge klanken als van hinderlijke insecten. Er is geen poging gedaan de muziek ook maar enigszins te polijsten: je krijgt de ruwe hardheid voor je kiezen. Deal with it. De urgentie zit in de viezigheid, de obsceniteit en de boosheid en die factoren zijn belangrijker dan songstructuren.
Want Evaporated Sores maakt zijn nummers op gevoel, zo klinkt het. Dat is des te opvallender als je de werkwijze in ogenschouw neemt. ‘Eternal Inflation’ wordt aanvankelijk door een blastbeat aangedreven, om in tempo terug te vallen waardoor death metal overheerst, om daarna nog iets trager verder te gaan, zodat doom-terrein in zicht komt. Even zo makkelijk wordt het tempo weer opgeschroefd. De tempowisselingen komen in meer songs voor, houden de muziek levend en voorkomen voorspelbaarheid. De vocalen klinken getergd en vertoornd, in verschillende varianten.
‘Regurgitated Existence’ is van de zeven stukken die het album telt, de meest chaotische. Uiteraard is het gecontroleerde chaos en daarin verraadt de band ook zijn muzikaliteit; die ligt alleen ingebed in een flinke portie noise, inclusief donderende drums. Mooi is hoe de song stilvalt en de met noise omgeven vocalen overblijven. Log en zwaar klinkt Evaporated Sores in ‘Infinite Remission’. Halverwege wordt harde ruis toegevoegd aan de traag voortbewegende muziek, die plots een boost krijgt en uptempo zijn weg vervolgt. ‘Rote Resurrection’ kenmerkt zich door een combinatie van razendsnelle en krachtige drums, wisselende tempi, laag gestemde drone-gitaren die af en toe uit de bocht vliegen, loodzware bas, gutturale vocalen en een flinke laag noise. Het stuk heeft alle elementen in zich die de band zo aantrekkelijk maken om naar te luisteren; zelfs de verschillende stijlkenmerken zijn er makkelijk uit te vissen.
De meeste stukken op Ulcerous Dimensions eindigen met een laag noise, die ondanks de elektrische lading korte rustpunten vormen. Zo komt de snelle black metal aan het begin van ‘Eonic Parallel’ nog beter uit de verf door het voorafgaande elektronische veld. Opvallend in deze track zijn de a-ritmische elektronische geluiden die als kleine stoorzendertjes fungeren. Het indringende ‘Cosmic Indifference’ is het eindpunt van een extreme muzikale reis door het afvoerkanaal van de menselijkheid. De muziek van Evaporated Sores moet het hebben van walging, boosheid, misantropie en nihilisme. De manier waarop de band negatieve emoties verklankt, maken de muziek onweerstaanbaar.
Opduvel 