Humanhood, 2020
Nicholas Maloney is een Amerikaanse muzikant en geluidskunstenaar die tegenwoordig in het Ierse Cork resideert. Hij maakt muziek onder zijn eigen naam en onder de namen Sweet Silver Lightning en Blanket Swimming. Onder die laatste vlag verscheen twee maanden gelden het album A Connexion and Singularity, uitgebracht door het Amerikaanse Humanhood Recordings.
Maloney is voornamelijk actief binnen ambient, drone, musique concrète en minimalisme. Hij creëert persoonlijke, beeldende werken, waarbij hij geïnteresseerd is in de interactie tussen textuur, geluid en ruimte. Waar hij onder zijn eigen naam composities maakt met behulp van veldopnamen, gevonden geluiden en elektronica en onder de noemer Sleep Silver Lightning composities brengt voor gitaar en vocalen, daar gebruikt hij de naam Blanket Swimming voor zijn experimentele ambient/drone-composities waarbij het gebruikt maakt van gitaar, synthesizers, tape-manipulatie, veldopnamen, stem en andere instrumentatie. Er is dus sprake van een afbakening, hoewel er ook overlap te horen is in de projecten van de muzikant.
Wat op het album A Connexion and Singularity vooral duidelijk wordt, is dat Maloney niet een eenvormig album heeft gemaakt. De muziek valt binnen het ambient/drone-patroon, maar de tracks lijken niet op elkaar. De instrumentatie en de geluiden die worden gebruikt, zijn divers en dat betekent dat elk van de in totaal vijftien tracks zijn eigen specifieke kenmerken heeft en qua sound ook een onderscheidend vermogen heeft.
Toch waakt Maloney ervoor om een eclectisch album te creëren, want ondanks de verschillen in sound, textuur, dichtheid en instrumentatie en een groot verschil in lengte van de stukken, weet hij met het album als geheel een coherent muzikaal verhaal te vertellen. Dat is een abstracte vertelling, maar een met een duidelijke koers die zich niet zomaar laat verleggen. Zo heeft de muziek van Blanket Swimming een helderheid die ook in de door field recordings gedomineerde tracks overeind blijft. Ook de emotie die wordt opgeroepen, blijft gedurende de ruim zevenendertig minuten die het album in beslag neemt, redelijk constant, al zijn er wel verschuivingen.
Die emotie wordt in de eerste twee stukken, ‘A Formless, Shallow Dive’ en ‘Knowledge of the Dream’ direct opgeroepen en kan worden omschreven als melancholieke sereniteit. Het muzikale landschap is glooiend, het pad erdoorheen makkelijk begaanbaar, waarbij de tweede track een donker randje heeft dat in de openingstrack ontbreekt. Na de eerste twee stukken nemen omgevingsgeluiden het roer over en het knappe van Blanket Swimming is dat hij dat laat gebeuren op een manier die geen drastische wending van de muzikale vertelling inhoudt.
Ook verderop worden muziek en field recordings (waarvan de herkomst vaak lastig te achterhalen is) afgewisseld, waarbij beweging, textuur en dichtheid van de klanken bepalend zijn voor het geluidspatroon. Die beweging geschiedt zonder haast en soms is die bijna niet hoorbaar, terwijl wel degelijk een ontwikkeling gaande is. De ambient/drone-muziek van Blanket Swimming is meer of minder gelaagd, maar heeft nooit de neiging om over te hellen richting orkestrale of bombastische muziek.
In de kalme beheersing schuilt overigens wel spanning. Dat is vooral goed te horen in ‘Impact Rewound’, waarin vlak onder de heldere oppervlakte de tonen zo harmoniëren dat ze spanning oproepen. Die spanning wordt nog sterker door de ondefenieerbare field recordings waarop ‘A Result and Ultimate’ gebaseerd is. De meeste aandacht verdient echter het prachtige ‘In Tar Drenched Memories’, waarin met een scala aan klanken hoorbaar en voelbaar een enigszins sombere maar ook wat diffuse emotie wordt verklankt die desondanks echt binnenkomt. Pijn en schoonheid lijken dicht bij elkaar te liggen.
Blanket Swimming weet met een op het gehoor beperkt aantal middelen een groot effect te bereiken, zowel muzikaal als emotioneel. Sommige tracks nemen nauwelijks een minuut in beslag, maar weten toch direct een sfeer neer te zetten die op het gevoel werkt. In het laatste gedeelte van het album komen wat meer donkere tinten naar voren. A Connexion and Singularity is een sterk ambient/drone-album waarin variëteit en continuïteit geen contradictoire begrippen zijn maar uitstekend samen blijken te kunnen gaan.
Opduvel 