T(H)NT, 2020

Het Belgische Tensor Tympani is een onvervalste rockband. Dat wil niet zeggen dat er geen invloeden uit andere genres zijn toegestaan in de muziek van dit viertal, maar voorop staat dat de muziek recht vooruit en stevig rockt. Het is een mooi uitgangspunt en het resultaat op de debuut-ep Impressive Power Delicate Sound (wat een aardige omschrijving is van de muziek van Tensor Tympani) mag er wezen.

Bij de aanduiding ‘rockband’ wordt vaak ook het woord ‘ouderwets’ toegevoegd, of bestaat in ieder geval de verwachting dat de band van nieuwerwetse fratsen niet veel moet hebben. Bij dit kwartet gaat die vlieger niet helemaal op. Ja, de band rockt en doet dat niet zonder clichés. Invloeden uit de jaren zeventig (hardrock), negentig (grunge) en zeroes (metal) zijn te vinden in de zes songs die de ep telt, maar daarmee zijn we er niet.

Tensor Tympani is er namelijk niet vies van om een vleugje elektronica toe te voegen. Dat gebeurt vaak niet erg opvallend, maar het fleurt de muziek echt op en geeft net dat kleine extraatje waardoor de Belgen zich onderscheiden van andere (standaard) rockbands. Buiten dat zijn de zes songs die de band presenteert, bovengemiddeld goed. Tel daar bij op de variatie van het songmateriaal, zodat de ep verre van eenvormig klinkt, en het mag duidelijk zijn dat de groep met een sterke ep debuteert.

De elektronische invloed klinkt het meest door in opener ‘Gone Again’, vooral in het intro. Het geeft de straight forward rocksong een industrieel randje. Verder valt het melodieuze basloopje in de coupletten op, evenals de toename van de intensiteit in het refrein, terwijl het fijne gevoel voor melodie intact blijft. Ook opvallend: de ouderwetse (jawel) gitaarsolo. Dat allemaal in een compacte song.

In ‘Space Between’ komt een gevoeliger kant van Tensor Tympani naar voren. De bandleden blijken vocaal een fraai meerstemmig koor te kunnen vormen in het refrein. Opnieuw is er een opvallend bedrijvige baspartij te horen, maar aan pronken met technisch vernuft doen de Belgen niet. De sound is overigens wel wat glad, maar het misstaat hier beslist niet. ‘The Best Are Failing’ is zwaarder aangezet, met een gruizige gitaarriff die mooi contrasteert met de heldere vocalen, die overigens over de hele linie overtuigen.

In ‘Waiting For The Sun’ is het geluid nog wat zwaarder en zijn grunge- en metal-invloeden duidelijk hoorbaar. Een Alice In Chains-spook doemt op, maar wordt vakkundig buiten de deur gehouden doordat Tensor Tympani minder zwaarmoedig klinkt dan de Amerikaanse band. In ‘Dreams’ gaat het tempo weer omhoog. De gitaarpartij is aanstekelijk, maar ook het degelijke en daardoor zeer effectieve drumwerk komt goed naar voren: geen overbodig ingewikkelde fills maar doen wat nodig is met een sound die hard en redelijk droog is. De cimbalen en snare klinken vooral hard door.

In ‘Embrace The Unknown’ laat de band horen dat je met minder meer kunt doen: de muziek is niet volledig ‘gevuld’, waardoor klappen die uitgedeeld worden juist harder aankomen. De incidenteel opduikende, weirde gitaar- en synthgeluiden en slapping bass zijn fraaie extra’s. Het zijn dat soort details die maken dat Impressive Power Delicate Sound ook bij herhaalde beluistering de oren doet spitsen. Een veelbelovend debuut van een stevige en solide rockband.

Impressive Power Delicate Sound bandcamp