Eigen beheer, 2020
Bijna twee jaar geleden schreef Opduvel over de bij het label Whited Sepulchre verschenen lp KBD/WRT, een split-lp met op de ene kant een werk van de Canadees Kyle Bobby Dunn en op de andere kant een compositie van de Amerikaan Wayne Robert Thomas. Het was een geslaagde split-release van twee ambient/drone-muzikanten die elk hun eigen wijze hadden maar waarvan de stukken mooi bij elkaar pasten.
Sindsdien is er het een en ander gebeurd, want Dunn is van het label afgegooid, wat – volgens dat label – verband houdt met Dunns gendergerelateerde intimidatie en persoonlijke aanvallen. De split-lp is dus niet meer te koop bij Whited Sepulchre. Ook Thomas geeft aan de Canadees niet meer te steunen, Thomas acht zich om die reden niet in staat om het tweejarig verschijnen van de split-lp te vieren. In plaats daarvan heeft hij een ep uitgebracht, waarvan de opbrengst gaat naar Girls Rock Cincinnati. Dat is een door vrijwilligers gerund zomerkamp voor muziek en creatieve kunsten voor meisjes en transjongeren van 12 tot 18 jaar.
De ep Voyevoda With A Vengeance bevat drie stukken, waarvan het centrale werk en tevens titelstuk een bewerking betreft van de compositie ‘Voyevoda’ die op de split-lp met Dunn is te vinden. De versie op de ep is iets korter, maar nog altijd ruim lang genoeg om er volledig zoek in te geraken. Het op gitaardrones gebouwde stuk is gelaagd, heeft een melancholieke ondertoon en is subtiel opgebouwd. Klanken komen op en sterven weg; er zijn geen gitaaraanslagen te horen. Het stuk kent geen climax, geen centraal punt en geen dynamische contrasten, maar neemt door op langzame en fijngevoelige wijze van klankkleur te veranderen bezit van je.
Dat is de kracht van de muziek van Thomas, buiten dat die muziek ook gewoon mooi te noemen is. Er schuilt geen agressie in, er zijn hooguit wat scherpe randjes in de diepte, niet aan de oppervlakte. Wel bevat Thomas’ zorgvuldig geconstrueerde muziek ontegenzeglijk emotie. In dit geval straalt het een niet onaangenaam gevoel van melancholie uit, van alleen zijn en overpeinzing. Wie de ep downloadt, krijgt overigens een langere en iets ruwere versie van het oorspronkelijke ‘Voyevoda’, opgenomen in 2017, als bonus erbij.
De andere twee werken op de ep zijn beduidend korter dan het titelstuk. Opener ‘Simon Peter Gruber (93S104)’ duurt zelfs maar tweeënhalve minuut. De titel verwijst naar de door Jeremy Irons gespeelde terrorist in de film Die Hard With A Vengeance. In het muziekstuk domineren orgelklanken die zijn gelegd bovenop ruisende klanken. In ‘Night Witches’ klinkt de melancholie van het titelstuk door, maar dan met depressieve trekken. Nachtheksen (‘Night Witches’) is de bijnaam van het 588e nachtbommenwerpersregiment Taman, een eenheid van het leger van de Sovjet Unie, bestaande uit louter vrouwelijke piloten die tijdens de tweede wereldoorlog aanvallen op Duitse doelen hebben uitgevoerd. De langzaam voorbijtrekkende klanken in het stuk roepen nu geen gevoel van alleen zijn maar van eenzaamheid op. Dat doet niets af aan de schoonheid van de muziek. Thomas is een meester in het zodanig mengen van klanken, dat die een oprechte emotie overbrengen. Hij heeft daar geen grote hoeveelheid aan geluiden voor nodig; een paar met precisie aangebrachte lagen volstaat.
In zijn totaliteit is Voyevoda With A Vengeance wat aan de korte kant (het is ook geen volledig album, maar een ep). Toch slaagt Thomas er in de beperkte tijdsduur in om je mee te voeren in zijn soundscapes die rust uitstralen, emotie bevatten en wonderschoon zijn. Hij geeft zelf een suggestie over hoe naar de muziek te luisteren: “met de koptelefoon of door speakers, afgespeeld op laag volume, in de hoek van je kamer… kort voordat je gaat slapen werkt het best.” Het is maar een suggestie, natuurlijk, maar het proberen waard. Ook op andere momenten van de dag laat de muziek je gegarandeerd niet onberoerd.
Opduvel 