Audiotrauma, 2019

Michal Milko is de man achter de Tsjechische garage/noiserockband noAR+IS+, waarvan tussen 2019 en 2016 een cd-r (Perplex B), een cassette (K9) en een lp (Zahojí Se To, Jen Když Si To Přestaneš Škrábat) verschenen. Aanvankelijk was noAR+IS+ een eenmansproject, maar later traden bandleden toe. Inmiddels is Milko een soloproject gestart, Bolehlav genaamd, waarin hij een volgende stap in zijn ontwikkeling zet.

Een elektronisch stap, welteverstaan. Dat betekent niet dat de Tsjech de harde muziek vaarwel heeft gezegd, want op zijn debuut-ep Don’t Believe In No Ghosts vliegen de harde beats je om de oren. De nervositeit van Milko’s noiserockband wordt niet helemaal losgelaten, maar is in een elektronische omgeving ingebed. De muziek heeft raakvlakken met breakcore, dubstep, metal en industrial. Uit die genres plukt de muzikant wat hem goeddunkt en maakt hij zijn eigen harde, kille en uitdagende muziek.

De ep telt vier tracks van elk circa vijf minuten. Opener ‘Bestie’ begint met een zelfverzekerde kinderstem en een dansbare beat, maar als snel neemt een metalgitaar het heft in handen en worden de beats langzamer en zwaarder. Elektronische klanken zwiepen om de harde beats en zware riff heen, totdat Bolehlav halverwege plots stilhoudt en alleen een diepe onderlaag hoorbaar blijft. Het stuk wordt van daaruit opnieuw opgebouwd. Een elektronisch motief wordt leidend, een verontrustende dialoog tussen twee kinderen volgt en daarna mag de metalgitaar weer meedoen. De opbouw met de stop in het midden is wat merkwaardig, maar het werkt uitstekend. Aan het eind worden de beats en de gitaar nog wat vetter aangezet.

‘My imagination keeps playing tricks on me’ luiden de openingswoorden van ‘Anxieta’. De vrouwenstem doet dat in het Engels, waar Milko – met een vervormde stem – in het Tsjechisch zingt (de Engelse vertaling van de tekst is op zijn website te vinden). De metal is wat naar de achtergrond verdrongen ten faveure van een industrial aandoend klankbeeld, met veel ruimte voor nerveuze elektronische geluiden. De beat is hard, strak en dwingend. Bolehlav’s songs zijn echter niet op slechts één idee gebaseerd. De dwingende beat wordt losgelaten, de metalgitaar verschijnt, al is het enigszins op de achtergrond en de intensiteit neemt af. Uiteraard is dat om het volgende salvo nog harder binnen te laten komen. Monotone beats en fantasierijke elektronica worden gecombineerd.

Iets langzamer, maar nog steviger is ‘Acta Non Verba’. Na een hard intro wordt serieus gas teruggenomen voordat nogmaals meedogenloos wordt toegeslagen. De ritmiek kent verschillende breaks, wat overigens niet ten koste gaat van de stevigheid van de muziek. De Engelse vertaling van de tekst is een goed voorbeeld van de verontrustende teksten die Milko de luisteraar die Tsjechisch verstaat voorschotelt: “I am a damaged person, damaged by other people / One day you will pay for your laughter and my tears / I am beaten and abused, adults’ victim and schoolkids’ toy
So I have a choice: kill myself or kill others/ And this is how I decide… This is my sentence”. De muzikale wereld van Bolehlav is pikzwart en gewelddadig.

Afsluiter ‘Derecho’ begint met een gitaarintro dat een epische of symfonische metalband niet zou misstaan. Bolehlav vaart echter een andere koers, want hij lardeert de gitaar met geluiden van elektronica, kettingen en natuurlijk met harde beats, inclusief drukke staccato breaks. De elektronische klanken vliegen van alle kanten om je heen, maar af en toe keert het rustige gitaarmotief terug, zodat er ruimte is om adem te halen. Het stuk eindigt met de piep van de monitor die bewijst dat de patiënt nog in leven is. De piep wordt steeds zwakker en sterft weg, maar “We are humane, so you are going to live / Even if the life sucks”.

Met slechts twintig minuten is zo’n ep natuurlijk aan de korte kant, maar in het geval van Don’t Believe In No Ghosts zijn het twintig opwindende minuten, en honger naar meer is nooit een slecht teken. Na meerdere luisterbeurten vallen meer stukjes op hun plaats en gaat de muziek – in al zijn harde kilheid – meer leven. Bolehlav prikkelt en provoceert; het levert een uitstekende ep op.

Don’t Believe In No Ghosts bandcamp

Bolehlav website