Southern Lord, 2019
Niet lang na de beste plaat in jaren van de meesters in heavy monotonie en repetitie, Sunn O))), verschijnt bij hetzelfde label A Gaze Among Them van het Canadese trio Big|Brave. Ook die band maakt door middel van monotone herhaling hypnotiserende muziek die hard aankomt. Op het nieuwe album is het drietal, na het ietwat tegenvallende Ardor (maar wat wil je als je een geweldige plaat als Au de La een vervolg moet geven), terug in vorm en klinkt de muziek heavier dan ooit.
Big|Brave bestaat uit Robin Wattie (zang en gitaar), Mathieu Ball (gitaar en zang) en Loel Campbell (drums). Op het nieuwe album krijgen zij ondersteuning van Thierry Amar op contrabas en Seth Manchester op synthesizer. Laatstgenoemde is tevens verantwoordelijk voor de productie van de plaat en die zorgt ervoor dat de muziek staat als een huis.
De Canadezen moeten het niet louter hebben van lang doordreinende gitaarakkoorden. Die zijn wel aanwezig, maar bij Big|Brave zit de hypnotiserende werking vooral in de zich herhalende klappen die worden uitgedeeld door gitaren en/of drums. De basis is daarmee strak, doet soms industrieel aan, en daarop worden de stukken gebouwd. De vocalen van Wattie zijn melodieus maar geheimzinnig en dat past prima bij haar raadselachtige teksten.
‘Muted Shifting of Space’ opent met een paar mokerslagen op drums, waar het geluid van de contrabas aan wordt toegevoegd. Zodra de gitaren mee gaan doen wordt de sound vol en heavy, maar tussen de klappen door zit ruimte, waar een van de gitaren ijle tonen in plaatst. Zou de song op deze manier tien minuten doorgaan, het zou geen bezwaar zijn. Big|Brave doet echter meer. Wattie zorgt met haar zanglijnen voor een melodieus element dat uitstekend gedijt op de zware ondergrond. Gaandeweg wordt door de gitaren gevarieerd en onderscheidt ook Campbell zich door goed geplaatste breaks. Bijzonder fraai is dat de toch al heavy track nog een keer een boost krijgt na zo’n vier minuten.
‘Holding Pattern’ begint met een drone en vocalen. De sfeer is dromerig en mysterieus en er wordt spanning opgebouwd, helemaal als van achteren een met distortion geladen dronegitaar opduikt. Campbell meldt zich even later met een zeer dwingende beat, waardoor het statische stuk een tempo wordt gegeven. De drones blijven klinken maar worden voorzien van een paar harde dreunen van de gitaren, uitmondend in een gewelddadige uitbarsting. De dynamiek pakt grandioos uit en de instrumentale invulling is nu gewijzigd, maar door de alsmaar doorgaande strakke beat blijft de hypnotiserende werking intact.
Het meest verrassende en sterkste stuk op het album is ‘Body Individual’, dat opent met donkere klanken van de contrabas. Wattie zet haar vocalen hard en klaaglijk in, ondersteund door een dreigende basdrone en later ook door gitaarfeedback en spel op de bekkens. De spanningsboog staat constant strak, maar de drums hebben vrij spel en brengen een freejazz-element in de song. Dan volgt een gedeelte waarin de dreiging toeneemt door onheilspellende lange klanken en harde aanslagen van de gitaren, uitmondend in onvervalste doom metal: traag, heavy en neerslachtig.
Tussen de lange tracks in staat ‘This Deafening Verity’, een relatief rustig maar spannend stuk dat drijft op lange synth- en gitaarklanken en de karakteristieke stem van Wattie. Het album sluit af met ‘Sibling’, dat opent met gitaardrones die worden ondersteund door de contrabas. Met zware zich herhalende opdoffers van gitaar, synth en drums met een voorslag van gitaar, synth en bas wordt de song in gang getrokken om gestaag naar het einde toe te werken. Het contrast met de melodieuze zang zorgt voor een aangrijpende sfeer, die wordt versterkt als een gitaar zich onttrekt aan het dwingend stramien en met ijle tonen en feedback voor extra geladenheid zorgt.
Big|Brave gaat op A Gaze Among Them voor een heavy sound, maar verliest de dynamiek niet uit het oog. De opbouw van de songs geschiedt meestal gestaag en toch niet al te voorspelbaar en het contrast tussen de harde muziek en de melodieuze zang werkt wonderwel. Met negenendertig minuten is het geen lang album, maar er staat dan ook geen seconde te veel aan muziek op. Indrukwekkend album.
Opduvel 