Merleyn, Nijmegen

Donderdag 14 februari 2019

Het Nijmeegse Merleyn is een dependance van Doornroosje, waar de kleinschaliger concerten plaatsvinden. De kleine zaal is er uitermate geschikt voor, maar nadeel is dat optredens niet voor 22:00 uur mogen beginnen, in verband met geluidsoverlast voor de aanpalende restaurants. Inmiddels heeft Doornroosje een ander pand aangekocht waar in de toekomst waarschijnlijk de kleinere optredens gaan plaatsvinden.

Maar zolang het nog kan genieten we van concerten in het sfeervolle kleine zaaltje aan de Hertogslaan. Vanavond treedt de Spaanse band Toundra op, zonder voorprogramma dat wel stond gepland maar is afgelast. De muziek van Toundra is op deze site vaker omschreven. Laten we het erop houden dat we hier te maken hebben met eredivisie post-rock in een energieke vorm. De volledig instrumentale muziek blijft niet te lang hangen in hetzelfde stramien en doet niet aan lange sfeerpassages of een uiterst trage spanningsopbouw, maar moet het hebben van melodie, ritme, tempowisselingen, dynamiek en stevige gitaren.

In het afgelopen jaar verscheen het vijfde album van het Spaanse kwartet, getiteld Vortex. Dat is een sterk album waarop de potige kant van de band goed naar voren komt. Het is dus logisch dat vanavond een flink deel van het laatste album wordt gespeeld, naast een dwarsdoorsnede van ouder werk. Vanavond heeft de band voor een wel heel sterke setlist gekozen, waarin ruimte is voor een flink aantal hoogtepunten uit Toundra’s oeuvre.

Geopend wordt met ‘Cobra’, het eerste stuk van de laatste plaat (het intro op dat album niet meegerekend). De band vliegt er stevig in, waarna even gas wordt teruggenomen om daarna nogmaals volle bak te gaan. Het geluid staat niet helemaal perfect afgesteld. Zo klinkt de gitaar van Esteban Gíron minder luid dan die van David López, maar heel erg is dat niet, want López is in Nijmegen in bloedvorm. Hij is verantwoordelijk voor de meeste leadpartijen en waar hij bij eerdere optredens wel eens op een slordigheidje te betrappen was, lijkt werkelijk iedere noot vanavond volkomen raak te zijn. Het zijn de heldere melodieuze gitaartonen in combinatie met de stevige ondergrond die Toundra zo aantrekkelijk maken om naar te luisteren.

Wat ook aantrekkelijk is: het zichtbare speelplezier. De band doet eerst een gezamenlijke hug voordat begonnen wordt met spelen en ook naderhand pakken de vier heren elkaar stevig vast. Tijdens het optreden spat de energie van de band af en wordt er veel gelachen. De band is toch al een eindje op weg in hun zoveelste Europese tournee, met een moordend tourschema, maar de vitaliteit lijdt er niet onder.

Ten opzichte van de vorige optredens die Opduvel van Toundra zag, is de band vandaag in erg goede doen. Van de laatste plaat komen naast ‘Cobra’ ook ‘Tuareg’, ‘Kingston Falls’ en ‘Cruce Oeste’ (in de toegift) voorbij, maar hoogtepunt van de avond is de sterke uitvoering – aan het eind van de reguliere set – van ‘Mojave’, het langste nummer van Vortex dat het in zich heeft om net zo’n publieksfavoriet te worden als het van II afkomstige ‘Magreb’. En laat Toundra die vanavond óók spelen. Beide stukken blinken uit in opbouw, afwisseling en spannende gitaarlijnen, soms met een licht oosterse invloed.

Vermelding verdient nog de uitvoering van ‘Bizancio’, ook afkomstig van II, samen met III het beste album van Toundra. Op de studio-versie wordt de sfeer verhoogd door akoestische gitaar en cello, die live ontbreken, maar desondanks weet de band het stuk met verve te brengen, niet in de laatste plaats door hun tomeloze inzet. Wanneer de band stevig uithaalt, schuurt de muziek tegen metal aan, maar echt metal wordt het nooit. Een heerlijk harde riff zit aan het eind van ‘Cielo Negro’, maar uitgerekend die komt vanavond niet helemaal strak uit de verf. Het is het enige minpuntje in een enthousiast en vooral ijzersterk optreden.

Toundra facebook