Death Waltz/Mondo, 2019
Lars Meijer is een van de stichters van het platenlabel Narrominded, waarop uitgaven van onder andere Glice, Spoelstra, Katadreuffe, Coen Oscar Polack, Garçon Taupe, Puin + Hoop, Boutros Bubba, Makazoruki, Psychon en Living Ornaments zijn verschenen. Meijer maakte muziek onder de naam Larz en hij maakte deel uit van Psychon Troopers en Living Ornaments. Sinds 2009 opereert hij onder de naam Hunter Complex.
Van dat laatste project verschenen tot nu twee albums en een paar ep’s/singles. Het laatste album dateert alweer van 2013 dus het werd wel weer eens tijd voor een nieuwe Hunter Complex. Die is er nu, verrassenderwijs niet uitgekomen op Narrominded maar op het Amerikaanse Death Waltz (onderdeel van Mondo). Op dat nieuwe album zijn vertrouwde elementen te horen, zoals de jaren 80-synths, de elektronische ritmes en synthpop- en jaren 80-soundtrack-invloeden. Er zijn echter ook verschillen ten opzichte van het vorige album Heat en daarin schuilt voor een belangrijk deel de vooruitgang die Hunter Complex op Open Sea boekt.
Belangrijkste verschil: het nieuwe album is geheel instrumentaal. Weg zijn de wat dromerige en zweverige vocalen van de voorganger en dat is een groot pluspunt. Hunter Complex is instrumentaal sterk genoeg om zonder zang te kunnen. Sterker nog: de muziek komt zo zelfs veel beter tot zijn recht. Dat komt overigens niet alleen door het weglaten van vocalen; de muziek is simpelweg beter (hoewel met die voorganger al niet veel mis was).
Open Sea heeft een wat directer karakter dan Heat. De kernelementen staan nog steeds overeind en de synths mogen zeker nog zweverige melodieën produceren, maar de muzikale onderlagen zijn wat doortastender dan voorheen. Daar komt bij dat de ritmische patronen de muziek de nodige schwung geven en er tegelijkertijd voor zorgen dat Hunter Complex met beide benen op de grond blijft staan. De synths hebben zowel een tachtiger jaren als een futuristische inslag en de ritmiek zorgt voor een eigentijdse en down-to-earth bedding.
De synthpop is nooit ver weg, maar tegelijkertijd bewandelt Hunter Complex ook abstracter wegen. Er zijn zeker melodieën, maar regelmatig trekken de onderliggende lagen of de ritmische component meer aandacht. Het toont aan hoe rijk de muziek is. De sound is toegankelijk maar de muziek is complexer, heeft veel meer inhoud, dan je bij een eerste oppervlakkige beluistering zou vermoeden.
Een goed voorbeeld van de muzikale rijkdom is de tweede track op het album, ‘The Heart of High Places’: de weelderige synths domineren het geluid, waarbij het onderliggende melodieus én ritmisch patroon het meest beklijft, terwijl de drum machine voor de bas en de goed geplaatste accenten zorgt. Een filmisch karakter heeft de muziek ook: ‘Chase Manhattan’ zou zo maar de soundtrack van een jaren 80-film of -serie kunnen zijn, waarin in het openingsshot vanuit de lucht het landschap en de stad in beeld worden gebracht.
‘White Water’ is een en al melodieuze pracht. Het bevat niet een maar een paar hoofdmelodieën en kent een niet voorspelbare opbouw (wat overigens voor meerdere tracks op het album geldt). Desondanks klinkt het stuk behoorlijk lichtvoetig. ‘A Float for a Marker’ wordt opgesierd met ‘Popcorn’-achtige percussie, begint vrij traag maar krijgt vervolgens een verslavende ritmische component mee. De jaren 80 zijn hier wel heel nadrukkelijk aanwezig. Dagdromen kan bij ‘Original Vision’, maar dan mis je de vele details waarmee het stuk vol zit. Bovendien wordt de dagdroom verstoord doordat de muzikale koers na zo’n tweeënhalve minuut radicaal wordt gewijzigd. Hunter Complex’ muziek bevat een veelvoud aan ideeën en blijft nergens te lang hangen.
Open Sea is een album dat je meteen kan grijpen, maar zijn diepere lagen pas prijsgeeft bij herhaalde beluistering. Verschillende muzikale patronen strijden in je hoofd om voorrang. De muziek is sfeervol en ritmisch sterk, maar de popsensibiliteit blijft gehandhaafd in de tien tracks die het album telt. Het zijn knappe, goed uitgewerkte composities die echter verre van klinisch overkomen en ook nog wat aan de verbeelding overlaten. Klasse.
Opduvel 