Tartarus, 2018
December 2017 verscheen bij Sentient Ruin Laboratories de titelloze ep (op tape) van het duo Cryptae, dat zich toelegde op een avant-gardistische en vooral ongepolijste vorm van death metal. Datzelfde duo brengt nu opnieuw een cassette uit, dit keer bij Tartarus Records, maar onder een andere naam: Heavy Natural. De verandering van naam is niet verwonderlijk als je de muziek op de tape beluistert, want het duo Kees Peerdeman en René Aquarius speelt daarop een heel andere stijl dan het als Cryptae doet.
Overeenkomsten met Cryptae zijn de tomeloze energie en de rauwe productie, maar daar houdt het wel zo’n beetje op. Als Heavy Natural laten Peerdeman en Aquarius zich moeilijk vastpinnen op één genre, maar punk, hardcore, black metal, eighties wave en indierock zijn eenvoudig of met iets meer moeite te herkennen in de drukke muziek. In een kleine zeventien minuten raast die muziek in één ruk door. Je hebt soms niet door dat alweer een volgend nummer is begonnen.
Toch is er meer dan genoeg variatie. De muziek is dynamisch en wisselt van tempo en van hectiek. Die hectiek verzandt nergens in chaos. Op momenten klinkt het duo zelfs opvallend helder. Dat geldt niet voor Peerdemans vocalen, want die geven de muziek het black metal-randje, al wil hij ook nog wel eens fluisteren. Verder valt op dat Aquarius voor zijn doen opvallend rechtlijnig drumt, wat overigens prima bij de songs past. Peerdeman is verantwoordelijk voor gitaar, bas, zang en teksten.
Na het spannende intro ‘Into’, wordt direct in de hoogste versnelling geschakeld in ‘Lips’, de single die de lp al vooruit was gesneld. De vrij heldere gitaarriff doet een eighties punkrocksong vermoeden, maar dat verandert drastisch zodra Peerdeman zijn ruwe strot in stelling brengt. De gitaar schakelt ook maar meteen een tandje bij. Ondanks de getergde kreten blijft het een aanstekelijke song. Daarna volgt het beukende ‘Leak’, dat aanvankelijk wordt gedragen door een echte killerriff. De song neigt meer naar metal dan naar punk. Erg fraai is hoe een paar keer gas teruggenomen wordt om daarna de volgende mokerslag uit te delen. Het nummer eindigt in hoog tempo.
Menigeen zal nu al in de touwen hangen, maar even bijkomen is er niet bij, want ‘Pump’ zet de krachtdadige koers voort. Het gitaarwerk is vuig en de zang vervormd. Aquarius geselt zijn hele drumstel. In ‘Lure’ kan dan toch even op adem worden gekomen. Daarna volgt ‘Hide’, dat het meest in de buurt komt van een heuse indierocksong. Peerdeman fluistert, de gitaar stuwt en Aquarius gebruikt de randen van de toms. Na ruim een minuut wordt de energiekraan weer opengedraaid, waarna nog een versnelling volgt. Het hele procedé wordt daarna nog eens dunnetjes overgedaan. Een ijzersterke, dynamische song.
Erg hardcore-punk is ‘Cage’, anderhalve minuut rauwe energie, gebracht in hoog tempo. ‘Tomb’ besluit de ep al even opwindend, maar ten opzichte van ‘Cage’ is de song iets meer uitgewerkt, afwisselender en ritmisch interessanter. Met een monotoon motief van de bas eindigt Heavy Natural. Het is voorbij voordat je er erg in hebt. Na het sterkte Cryptae komen Peerdeman en Aquarius opnieuw met een ijzersterke ep op de proppen. Opduvel is benieuwd naar de volgende muzikale uiting van dit ondernemende duo.
Opduvel 