Faux Amis, 2018
Thanos Fotiadis speelt drums, synth en elektronica bij het Utrechtse vrije impro/noise-trio Lärmschutz. Hij heeft echter ook zijn soloproject. Onder de naam Owlbites verschenen tot nu toe twee albums: Owlbites uit 2015 en Shadow/Enantiodromia uit 2016. Met loops, effecten, gitaar, toetsen en samples creëert de muzikant zijn experimentele geluidswereld. Op Live.Bites ^^//.. is dat er een om je helemaal in te verliezen.
De muziek van Owlbites komt live al improviserend tot stand en dit album moet volgens de artiest zelf worden gezien als een ode aan al zijn live-improvisatiesets, die hij deed op verschillende locaties. Iedere uitvoering was uniek, waarbij Fotiadis zich liet leiden door het soort publiek dat aanwezig was. Een aandachtig luisterend publiek leidde tot meer energieke sets, terwijl een publiek dat zich overgaf aan de hypnotische flow Owlbites aanzette tot meer minimalistische drone meditaties.
Het album bestaat uit twee stukken van zo’n drieëntwintig minuten. ‘The Meditative State’ opent met een stemsample. Een man legt uit hoe in een meditatieve staat te geraken. “Don’t try to identify the sounds you’re hearing / don’t put names on ‘em/ simply allow ‘em to play with your eardrums” en “Let your ears hear whatever you wanna hear / don’t judge the sounds” vertelt de man. Welllicht is dat ook de beste manier om naar deze muziek te luisteren: je niet afvragen wat je hoort, maar de klanken ondergaan en je fantasie laten werken. Owlbites vertelt een muzikaal verhaal, maar vult niet alles in. Toch zuigt hij je zijn muzikale wereld in, ook al bevatten beide stukken een paar onverwachte overgangen.
In ‘The Meditative State’ worden de laatste gesamplede woorden gevangen in een loop. De stem sterft weg terwijl een keyboardloop zijn plaats inneemt, samengaand met percussieve klanken, klinkend als afkomstig van een xylofoon. Het repeterende patroon doet aan minimal music denken. Na een kleine tien minuten wordt dat patroon echter verstoord door noisy klanken, gevolgd door een vernietigende drone, een langzaam en zwaar ronkende basklank die de tijd neemt om uit te klinken, waarna een volgende dreun volgt.
Het verhaal heeft plots een dramatische en gewelddadige wending gekregen. Owlbites legt verschillende elektronische klanken over de zware drone heen die de gespannen en onheilspellende sfeer versterken. Een gesamplede dialoog duikt op terwijl de donkere klanken verdwijnen. Die dialoog wordt weer verstoord door noisy gitaarklanken, die even later een lawaaiig patroon produceren.
Het tweede stuk heet ‘Nature Is Satan’s Church’. Het begint rustig met een trage puls en een vredig klinkende drone waarin je kunt wegdromen. De klanken krijgen langzaam meer gewicht en ze krijgen gezelschap van een tweetonig motief en stemmen. Het stuk lijkt kalm voort te bewegen terwijl meer klanken opduiken, maar voor Owlbites is dat niet genoeg. Het logische pad moet worden verlaten. Op het moment dat Fotiadis je met zijn hypnotiserende klanken helemaal zijn wereld in heeft gezogen, duikt plotsklaps een zware metaldrone op, met een nog overweldigender effect dan in het eerste stuk. Weg met de vredige trance; welkom in de onderwereld! Een zwaar repeterend patroon en gemene gitaarklanken domineren nu het klankbeeld.
De donkere klanken lossen na verloop van tijd op en een gesproken dialoog leidt de volgende fase van het stuk in. De metaldrone is dan wel verdwenen, maar de dreiging blijft. Stuwende basklanken krijgen gezelschap van een tegenwerkend patroon van elektronica, waardoor het stuk toch statisch blijft. In het laatste gedeelte is er toch wat verlichting, verdwijnt de dreiging en is dagdromen weer mogelijk.
“One of the things I want music to do, is to offer people the chance to surrender”, zo klinkt het aan het eind van ‘The Meditative State’. Misschien is dat ook het doel van Owlbites: dat je je overgeeft aan zijn klankenwereld, aan het muzikale verhaal hij je voorschotelt met experimentele klanken, die je in trance kunnen brengen maar je ook een paar keer ruw wakkerschudden. Wat er ook van zij: Live.Bites ^^//.. bevat twee excellente luistertrips die nog een tijd blijven nawerken nadat de laatste geluiden hebben geklonken.
Opduvel 