Moving Furniture, 2018
De catalogus van het Amsterdamse label Moving Furniture Records begint muzikaal gezien steeds breder te worden. Tegelijkertijd waakt labelbaas Sietse van Erve er voor dat de uitgaven binnen de filosofie van het label passen. Muziek op basis van field recordings is een van de interessegebieden van Moving Furniture en in dat kader past Dedans / Dehors van Francisco Meirino en Bruno Duplant precies in het labelstraatje.
Francisco Meirino is een in Spanje geboren, maar vanuit het Zwitserse Lausanne opererende moderne componist die actief is sinds 1994 en sindsdien een grote output op de wereld heeft losgelaten, zowel solo als in samenwerking met anderen. Daarnaast schrijft hij werken voor ensembles en maakt hij geluidsinstallaties. Volgens eigen zeggen verkent zijn muziek de spanning tussen programmeerbaar materiaal en de mogelijkheid dat dat faalt. Meirino is voornamelijk geïnteresseerd in het radicaal buiten de context plaatsen van geluiden en om juist dat op te nemen wat er niet zou moeten zijn.
Bruno Duplant komt uit het noorden van Frankrijk en als autodidact maakt hij composities van field recordings. Hij is niet zozeer geïnteresseerd in de technische kant van het werken met elektronica, als wel in het manipuleren van opgenomen materiaal om zo de realiteit te deconstrueren en fictie te creëren. Duplant speelt ook contrabas, orgel, percussie en elektronica.
De samenwerking van beide componisten/muzikanten op Dedans / Dehors wordt betiteld als ‘anecdotic music’ en de invloed van de Franse componist Luc Ferrari, bekend om zijn tape-composities, wordt aangehaald in de liner notes. Door het monteren en samenbrengen van geluiden die op zich niets met elkaar te maken hebben, wordt een sonoor verhaal geschapen, waarbij de luisteraar zijn eigen verhaal kan creëren door het herkennen van de geluidsbronnen of door het interpreteren van de geluiden.
Kortom: de muziek op Dedans / Dehors dient zich niet op een presenteerblaadje aan, maar als luisteraar moet je aan het werk, je oren op actief zetten en je fantasie gebruiken, om zodoende chocola te maken van de geluiden die Meirino en Duplant bij elkaar hebben gevoegd tot een driedelige compositie. Dat betekent ook: vaker luisteren om de samenhang te ontdekken en structuur aan te brengen.
De term ‘anecdotic music’ is, hoewel een groter geheel wordt geschapen, een juiste. De muziek bestaat uit menselijke stemmen, flarden van conversaties, moeilijk of niet te definiëren elektronische geluiden, noise, percussie, orgel, piano en andere bewerkte geluidsopnamen. Het herkennen van de geluidsbronnen is in veel gevallen een zeer moeilijke opgave. Wie daartoe pogingen blijft wagen, loopt wellicht het risico gefrustreerd te raken.
Een andere benadering is echter ook mogelijk: het ondergaan van de geluidscollage, die als ware het een warme deken over je heen laten komen en – inderdaad – je eigen verhaal construeren uit de klanken die je ondergaat. Hoe Meirino en Duplant het doen is Opduvel een raadsel, maar na een paar draaibeurten ontstaat iets van logica in de bijeengebrachte geluidsfragmenten, incidentele geluiden en stemmen en dat zorgt ervoor dat je een compositorische consistentie gewaarwordt, waarbij het de vraag is of die logica door de componisten zo bedoeld is of alleen ontstaat in je hoofd.
Daarin ligt de kracht van Dedans / Dehors: Meirino en Duplant leveren het bronmateriaal en de luisteraar maakt het verhaal. De muziek blijft ondanks het gebruik van flarden van conversaties en menselijke stemmen abstract en is niet versnipperd. Uiteindelijk gaat het om levendige en persoonlijke muziek die zich niet slechts leent voor een intellectuele benadering maar die je ook met je gevoel kunt ondergaan.
Opduvel 