WhyPlayJazz, 2018
De Duitse saxofonist en componist Wanja Slavin is een geschoold muzikant. Hij studeerde klarinet, saxofoon, compositie en filmmuziek. Als saxofonist is hij te vinden in Limbo (met o.a. Ben van Gelder), Amok Amor (met o.a. Christian Lillinger en Peter Evans), LIUN + The Science Fiction Band (met Lucia Cadotsch), Other Animal (met Peter en Bernhard Meyer en Jim Black), Blume, Triebwerk Hornung, Fabian Arends Quartet, duo Wanja Slavin & Anna Maria Sturm en het trio Slavin-Eldh-Lillinger.
Slavin speelt ook in zijn Wanja Slavin Lotus Eaters en daarnaast is hij verantwoordelijk voor de composities en de arrangementen. In die arrangementen is veel aandacht gestoken, getuige het nieuwe album Salvation. In de zorgvuldig uitgewerkte muziek bestaat echter ook ruimte voor gevoelvolle improvisaties.
Lotus Eaters is geen gezelschap bestaande uit vaste muzikanten. Slavin zoekt naar de musici waar zijn muziek om vraagt en dat zijn dus niet steeds dezelfde. Zo zijn op het album in feite drie verschillende ensembles te horen, wel steeds onder leiding van Slavin en ook steeds met pianist/fender rhodes-speler Rainer Böhm en tenorsaxofonist Philipp Gropper, maar verder in wisselende samenstelling.
In de composities en arrangementen van Slavin is een hang naar perfectie te bespeuren. Het betreft hier geen wilde, rauwe jazz, maar zorgvuldig geconstrueerde muzikale bouwwerken waarin iedere noot belangrijk is en op zijn plaats valt, maar waarbinnen toch plaats is voor improvisatie. Je zou de muziek als ‘veilig’ kunnen kwalificeren en dat is normaliter een kritiekpunt, maar dat zou datgene wat Wanja Slavin Lotus Eaters op Salvation presteren schromelijk tekort doen.
Een betere benadering is om de muziek te zien als voortgekomen uit een lange jazztraditie, die met veel respect wordt behandeld maar waar een eigen draai aan wordt gegeven. Het gaat hier om moderne jazz van een stel muzikanten die de muziek zoveel eigenheid meegeven, dat van nostalgisch terugblikken geen sprake is. Daar dragen de frisse composities van Slavin ook aan bij, want die zitten stuk voor stuk knap in elkaar en zijn zeer smaakvol gearrangeerd.
De muziek straalt in de openings- en tevens titeltrack een zekere rust uit. Na een unisono thema van trompet en sax volgen gloedvolle solo’s van trompet (Tom Arthurs) en saxofoons (Slavin en Gropper). De muziek behelst echter meer dan alleen thema-solo’s-thema, alleen al omdat in de compositie van Slavin meerdere thema’s opduiken. Een pianosolo van Böhm gaat vergezeld van een lome blazerspartij.
Klinkt ‘Salvation’ nog redelijk traditioneel, ‘W.S. I’ is andere koek. Hierin klinkt de invloed van elektrische jazz door, niet in de laatste plaats door het inzetten van de fender rhodes, die veel ruimte krijgt om te excelleren. Het stuk kent lange geschreven stukken, die subliem zijn gearrangeerd en in de hele compositie is sprake van spannende ritmiek. ‘Melancholia I’ blinkt uit door het zeer fraaie, soms zelfs orkestrale arrangement, maar ook door het unisono spel van sax en synthesizer en de sprankelende pianosolo. Het stuk is te lyrisch om van echte melancholie te kunnen spreken. Daarvan is wel sprake in ‘Melancholia II’, dat triest is getoonzet en een somber pianomotief kent. Het thema is langzaam en bedrukt. Pure emotie.
De meest ingenieuze compositie is ‘W.S. II’, dat ritmisch en melodieus complex in elkaar steekt en waarin de muzikale beheersing van het sextet goed tot uiting komt. De enige compositie die niet van de hand van Slavin is, is ‘Moonlight Becomes You’ van Jimmy van Heusen. De ballad wordt op eigen wijze vertolkt, zonder aan het karakter van het stuk te morrelen. Het stuk bevat sensitieve solo’s van Slavin op altsax en Petter Eldh op contrabas. Het album eindigt optimistisch met ‘Love Song’, een romantische instrumentale jazzsong.
Wanja Slavin Lotus Eaters brengen gedisciplineerd gespeelde, vernuftige en gevoelvolle jazz. Binnen het afgebakende speelveld wordt wel ruimte gevonden voor individueel spel, maar dat staat altijd in dienst van de compositie. Salvation is zowel compositorisch als improvisatorisch een overtuigend album.
Opduvel 