Hubro, 2017
Kim Myhr is een in Trondheim geboren experimenteel gitarist en componist die onder andere werken schreef voor het Trondheim Jazz Orchestra (‘Stems and Cages’ en ‘In The End His Voice Will Be The Sound Of Paper’). Daarnaast heeft hij muziek geschreven voor dansstukken. Met name de Italiaanse choreograaf Francesco Scavetta heeft regelmatig gebruik gemaakt van Myhrs diensten, maar ook met danseres Orfee Schuijt werkte de Noorse muzikant samen.
You | Me is het tweede album van Myhr onder zijn eigen naam bij Hubro Music, na het in 2016 verschenen Bloom. Twee jaar daarvoor bracht hij ook al All Your Limbs Singing uit bij Sofa Music. Op dat debuut focuste de muzikant op de 12-snarige akoestische gitaar en een orkestrale aanpak, waar hij op Bloom met elektrische gitaar, elektronica en overdubs in de weer was. Die lijn wordt doorgetrokken op de nieuwe plaat, maar de muzikale uitwerking verschilt aanzienlijk.
Op het nieuwe album horen we Myhr opnieuw op gitaar (elektrisch en akoestisch) en elektronica. Hij laat zich bijstaan door een percussief drietal: Tony Buck (The Necks) op drums en percussie, Ingar Zach (Dans Les Arbres, Huntsville) op snaren, percussie en elektronica en Hans Hulbaekmo (Moskus) op handpercussie. Een niet-alledaagse bezetting, maar de muziek is ook allerminst alledaags. In twee lange stukken, ‘A’ en ‘B’ speelt de Noor repeterende patronen op zijn gitaar en dat geeft de muziek een trance-effect. Daaromheen zorgen elektronica en percussie voor (a-)ritmische geluiden.
Daarmee zijn we er nog niet, want er is sprake van meerlagig gitaarspel. Myhr legt zijn lijnen over elkaar en creëert op die manier muziek die je bijna als een drone zou kunnen betitelen. Bijna, want het spel van de gitarist kent ook de nodige expressie. Het percussieve spel van Myhrs medemuzikanten is van het subtiele soort. Het is moeilijk vast te stellen welke percussionist verantwoordelijk is voor welke geluiden, maar de ritmiek nodigt uit tot aandachtig luisteren en maakt dat de op zich strakke muziek van een vrije dimensie wordt voorzien.
Op de site van Hubro Music is te lezen dat Myhr met You | Me voor het eerst een plaat heeft gemaakt waarop alles is afgeleid van één specifiek muzikaal idee. Het is ook de eerste keer dat hij muziek heeft gecomponeerd met één puls die gedurende het hele album aanwezig is. Myhr wilde dat zijn muziek verzadigd zou zijn met details, zodat je er bijna in zwemt, terwijl tegelijkertijd in de vorm de eenvoud wordt bewaard, zodat de muziek ervaren kan worden als één continue hoedanigheid.
Myhr maakt zijn woorden op het album volkomen waar. ‘A’ start nog wel met wat inleidende schermutselingen, bestaande uit zoekend gitaarspel, zachte elektronische klanken en voorzichtige percussie, maar na verloop van tijd ontstaat als vanzelf een lange lijn, een puls van de gitaar. De variatie wordt aangebracht door elektronische effecten en de drie percussionisten, die constant in de weer zijn en kleine patronen toevoegen of juist incidentele geluiden produceren. Het blijft overigens niet bij één repeterende lijn van de gitaar, er zijn er meerdere, waardoor het stuk steeds in ontwikkeling is.
Over ‘B’ kan voor een groot deel hetzelfde worden gezegd, maar toch klinkt het stuk heel anders dan ‘A’, niet in de laatste plaats door de inbreng van Myhrs twaalfsnarige akoestische gitaar, die voor een belangrijk deel de klankkleur bepaalt. Een inleiding is er niet, bij ‘B’ zit je als luisteraar direct ‘in’ het stuk, dat aanvankelijk voller klinkt dan het eerste stuk en meer beweging voorwaarts kent. De combinatie van akoestische en elektrische gitaar werkt erg goed, waarbij de elektrische gitaar de vrijere rol heeft. Opvallend is dat na een vrij luid begin het volume afneemt, alsof al na een paar minuten een lange fade-out wordt ingezet. Die volgt niet, want de geluidssterkte blijft lange tijd hetzelfde. Zo wordt op aparte wijze spanning gecreëerd. Na bijna vijftien minuten valt de akoestische gitaar weg en blijven effecten en percussie over.
You | Me is een wonderlijk album met muziek die niet om aandacht schreeuwt, maar die wel de volle aandacht verdient. De gelaagdheid van de muziek en de vele finesses die de muziek herbergt, zorgen ervoor dat je als luisteraar steeds nieuwe ontdekkingen kunt doen, ook na ettelijke keren luisteren. De muziek is aangenaam als je er oppervlakkig naar luistert, maar wint enorm aan kracht bij aandachtige beluistering. Een mooi album, ook voor de lange termijn.
Opduvel 