Mesolithic, 2017

Uit Normal, Illinois, komt het trio Bat Chain Puller, bestaande uit William Wyant (gitaar en zang), Jed Guthrie (bas) en Dennis Flynn (drums). Ondanks de naam heeft de muziek van het drietal weinig uit te staan met Captain Beefheart, want de band Bat Chain Puller speelt stonerrock en -metal met een psychedelisch randje. The Anatomy of Thera Macula is het tweede album na het begin 2012 verschenen One Million Tomorrows.

Het mag dan ruim vijf jaar geleden zijn dat het debuut verscheen, van een ‘moeilijke-tweede-plaat-syndroom’ heeft het Amerikaanse trio geen last. Het nieuwe album doorstaat de vergelijking met de debuutplaat glansrijk en is als geheel zelfs iets beter dan de eerste plaat. One Million Tomorrows was al een sterk album, waarop de geest van de jaren zeventig rondwaarde in psychedelische en fuzzy stonerrocksongs en de volle sound zorgde voor een eigentijds element. Daarin is niets veranderd.

De muziek van Bat Chain Puller is beïnvloed door onder andere Black Sabbath en Kyuss, maar de band uit Illinois klinkt wat luchtiger. Het geluid is zwaar maar niet helemaal dicht geplamuurd en dat laat ruimte voor nuance. De zang van Wyant is helder en melodieus, wat bijdraagt aan de toegankelijkheid. Instant ‘hits’ als ‘Tokyo Monster Patrol’ en ‘A.D.’ ontbreken op het nieuwe album, maar het gebrek aan catchiness wordt ruimschoots gecompenseerd doordat Bat Chain Puller zijn sound heeft vervolmaakt.

De stoner van het trio wordt gekenmerkt door zware riffs, gecombineerd met heldere gitaarpartijen. De riffs zijn steevast sterk en goed getimed. Er is is ruimte voor uitgesponnen songs met lange instrumentale passages. Daarin wordt gas teruggenomen, wat echter geenszins ten koste gaat van de muzikale impact. Het gitaar-bas duet in hoogtepunt ‘Nothing Is, But What Is Not?’, bijvoorbeeld, is wonderschoon en spannend, en de hele instrumentale passage leidt allerminst tot een gebrek aan focus. Integendeel, het lange middenstuk draagt bij aan het imposante bouwwerk dat de song is.

The Anatomy of Thera Macula is als geheel evenwichtiger dan One Million Tomorrows. Gebleven is het fijne gevoel voor kracht én melodie en niet geslaagde experimenten zoals de poppy sixties-pastiche ‘Fragments of Tangerine Light’ van het eerste album, worden achterwege gelaten. De psychedelica is prachtig ingebed in potige stonerrocksongs. Het trio uit Illinois kiest voor constante kwaliteit en dat leidt weliswaar tot weinig verrassingen, maar ook tot een stonerrockplaat van hoog niveau.

Bat Chain Puller klinkt niet sludgy, maar dat is in dit geval geen minpunt. Het gitaarwerk van Wyant imponeert zonder dat de gitarist op zoek is naar technische hoogstandjes. Iedere noot, of die nu onderdeel uitmaakt van een riff of van een solo, dient de song. De bas van Guthrie en de drums van Flynn komen door de helder mix goed naar voren, waardoor de details van hun spel niet verloren gaan. Het trio is ritmisch en melodieus weergaloos in het laatste, instrumentale gedeelte van ‘Absinthe Makes The Heart Grow Fonder’.

De nieuwe Bat Chain Puller is een stonerrockplaat die zeer welkom is in het soms wat uitgekauwde genre. De muziek van dit trio onderscheidt zich door een eigen, zware maar heldere sound, cleane zang en sterke songs, die gerust lang mogen duren maar nergens verzanden in oeverloos ge-jam. The Anatomy Of Thera Macula is een klasseplaat van een trio dat gewoon doet waar het goed in is. En dat Bat Chain Puller erg goed is moge duidelijk zijn.

The Anatomy of Thera Macula bandcamp