Raw Tonk, 2017
Moet een titel van een album de lading dekken? Hoeft niet natuurlijk, maar het kan handig zijn. Je kunt ook kiezen voor een naamgeving die het tegenovergestelde betekent van wat de muzikale inhoud uitstraalt. Dat is het geval bij Traditional Values van het Engelse duo Well Hung Game. Aan de instrumentale muziek op dit schijfje vallen zeker wat betitelingen te geven, maar ‘traditionele waarden’? Alles behalve dat.
Maar de aandacht is getrokken en dat is helemaal zo als het een uitgave betreft van het Londense Raw Tonk-label. Dat geeft meteen ook aan in welke hoek we de muziek van Well Hung Game moeten zoeken: in de geïmproviseerde, experimentele en noisy hoek. Het label grossiert in ruwe diamantjes, en Traditional Values, dat op cd-r verschijnt, is er ook zo een.
Well Hung Game bestaat uit James Alssopp op baritonsax en basklarinet en Ed Dudley op elektronica. Het is een relatief onbekend duo, hoewel Alssopp bij insiders bekend zal zijn als lid van Golden Age Of Steam, Snack Family en Fraud. De muziek van het duo klinkt ongepolijst en experimtenteel, waarbij Alssopp bij oppervlakkige beluistering het meest opvalt en de elektronica van Dudley slechts als omlijsting fungeert. Dat doet laatstgenoemde echter ernstig tekort, want juist zijn vermogen om te spelen met de klanken van sax en basklarinet en de akoestiek van de ruimte, maakt Traditional Values tot een rauwe en op experimentele wijze uitgebalanceerde plaat. En de plaat is intrigerend, omdat je als luisteraar vaak niet weet wat je hoort.
Dudley lijkt de klanken van de baritonsax in opener ‘Nostalgia’ te reproduceren en elektronisch bewerkt terug te geven. Daarnaast zit het stuk vol subtiele elektronische klanken, die verstopt zitten achter de saxgeluiden. Het duo maakt ook gebruik van galm en feedback. In ‘Low Threshold’ is de elektronische achtergrond dreigend, angstaanjagend bijna, en de spanning wordt versterkt door het afwisselende saxspel, waarbij Alssopp ieder moment uit zijn slof kan schieten, wat soms ook gebeurt maar vaker (net) niet. Ook hier lopen de lijnen van het blaasinstrument na verloop van tijd door elkaar heen, vergezeld van de razendsnel daarop reagerende elektronica.
Voor ‘Aches’ wordt de basklarinet van stal gehaald. Aanvankelijk wordt een melodie gespeeld, terwijl Dudley met zijn elektronica als een helikopter daarom omheen cirkelt. De klankkleur verandert echter al snel, zodra Alssopp kleppen en lucht mee laat klinken en Dudley met die klanken aan de haal gaat en die als percussie gebruikt, overigens zonder een vast ritme te spelen. ‘A Close-Knit Community’, ook met basklarinet, is een stuk noisier. Harde, ruwe klanken domineren, alsof Alssopp wanhopig probeert de elektronica van Dudley een halt toe te roepen. Tevergeefs natuurlijk, want hoe gemeen het blaasinstrument ook uit de hoek komt, de elektronica volgt op de voet.
‘Tear The Farmer Of His Horse’ besluit de plaat, met Alssopp weer op baritonsax, hortend, stotend en bijtend, en een aanvankelijk luidruchtige Dudley, die echter al snel subtieler terrein opzoekt, waarmee hij de sax lijkt op te jagen. Alssopp produceert althans angstige klanken, alsof hij achterna gezeten wordt maar niet weet uit welke hoek hij zal worden aangevallen.
Traditonial Values is een fascinerende luisterervaring. Nooit ben je als luisteraar helemaal zeker of wat je denkt te horen ook daadwerkelijk datgene is. Dat geldt vooral voor de elektronische klanken, maar soms zijn blaasinstrument en elektronica zelfs moeilijk van elkaar te onderscheiden. De onzekerheid over waar de muzikale klanken vandaan komen, zorgt voor constant gespitste oren en dus aandachtig luisteren. Alssopp en Dudley spelen een schitterend muzikaal spel dat opwindt, verrast en bevreemdt. Een experimentele voltreffer.
Opduvel 