Consouling Sounds, 2017
MNHM (voorheen Mannheim), een kwartet afkomstig uit Arnhem en Nijmegen, omschrijft zijn muziek als ‘melodic noise’ en eerder ook als ‘noisy spacedoom with a hint of saxophone’. Het beestje moet een naam hebben, nietwaar, maar in het geval van dit viertal is dat nog niet zo makkelijk. Elementen uit math-rock, post-metal, noise, prog-rock, doom metal en jazz worden in de blender gegooid en wat daaruit komt is een eigen sound die niet goed met een van de net genoemde genrebenamingen is te duiden, al komt het zelfgekozen ‘melodic noise’ wel dicht in de buurt.
Of Empires Past is het tweede album van MNHM en de opvolger van het in 2013 verschenen Super-Empowered, een album dat de sterke punten van de band al goed belichtte: strakke ritmiek, stoere riffs, een goed gevoel voor melodie maar ook voor het maken van een lekkere bak lawaai. En uiteraard het gebruik van de baritonsaxofoon van Dead Neanderthals’ Otto Kokke als essentiële bijdrage aan de sound van dit kwartet.
Het is echter vooral live dat de Gelderlanders indruk maken, met strak gespeelde en energieke shows die het publiek overrompelen en in vervoering achterlaten, zoals onlangs nog bleek in Cul de Sac in Tilburg tijdens het Roadburn Festival. De nieuwe plaat verschijnt officieel pas op 5 mei aanstaande, maar voor de bezoekers van Roadburn was de lp of cd al te koop voor en na het optreden van MNHM.
Bij de eerste beluistering van Of Empires Past valt direct op dat de plaat een belangrijke verschuiving in het geluid van de band laat horen, ten eerste doordat in een flink aantal nummers een volle orgel- of synthklank is te horen die soms behoorlijk dominant aanwezig is en ten tweede doordat meer nadruk is komen te liggen op de sound van de band als geheel in plaats van op de individuele instrumenten. Wellicht dat de inbreng van producer Rocky O’Reilly (And So I Watch You From Afar) daar debet aan is.
De nieuwe sound heeft als nadelen dat met name de lage klanken van de baritonsax minder goed naar voren komen dan op Super-Empowered en dat de plaat enigszins geproduceerd klinkt. Groot voordeel is echter dat de totaalklank van MNHM staat als een huis, waardoor de aanvankelijk aanwezige scepsis na een paar luisterbeurten als sneeuw voor de zon is verdwenen. Alleen in opener ‘A Show of Might’ en afsluiter ‘Coronation’ is sprake van iets te veel bombast.
Het zijn echter tracks als ‘Equals of Gods’ en ‘Ascension’ die de toon van dit album bepalen, en daarin valt de orgelklank perfect in de mix met gitaar, bas, drums en sax. ‘Equals of Gods’ overtuigt daarnaast door het sterke ritmische patroon in het thema, waardoor de band net niet recht vooruit rockt, en door de overgang naar het melodieuzer tweede gedeelte. Een hakkende riff met een kleine twist is te horen in ‘Ascension’, dat een sterke dynamiek kent en spannend is opgebouwd.
De totaalsound van MNHM is op Of Empires Past zo hecht dat het soms moeilijk onderscheid maken is tussen gitaar, sax en orgel of synth. Dat is overigens niet erg en bovendien maken de positieve vibe en de merendeels ijzersterke tracks het luisteren naar de plaat tot een feest. Een van de nummers mag dan de titel ‘How Things End’ hebben gekregen, de volle klank en de fijne melodie laten je eerder in een euforische dan in een teneergeslagen stemming achter. Dat geldt ook voor de gitaarmelodie en het ritmisch gebeuk daarachter op ‘Rule of Law’, waarin ook de elektronisch gemanipuleerde saxklank goed naar voren komt. Op het gespierde ‘Enforce/Embrace’ schurkt MNHM het dichtst tegen metal aan.
De paar kleine kanttekeningen ten spijt, is Of Empires Past een steengoed album, dat per draaibeurt aan kracht wint. De nummers zijn gebaseerd op meerdere ideeën, zijn stuk voor stuk erg mooi opgebouwd en laten een bijna perfecte symbiose van melodie en noise horen. De rauwe live-energie wordt weliswaar niet helemaal gevangen, maar de plaat overdondert op eigen wijze.
Opduvel 