Antena Krzyku, 2017

Wat doe je als je als noiserockband in je thuisland geen poot aan de grond krijgt, simpelweg omdat er nagenoeg geen scene bestaat voor jouw muziek en de kans op optredens dus klein is? Hollywoodfun Downstairs, afkomstig uit het Nieuw-Zeelandse Wellington, toog naar Europa waar de kansen om te spelen vele malen groter zijn, al is het in kleine zaaltjes. De gang naar Europa verklaart meteen waarom de cd Tetris bij een Pools label, Antena Krzyku, uitkomt.

We mogen blij zijn dat de Poolse labelbaas het in Hollywoodfun Downstairs ziet zitten, want dit album klinkt urgent, keihard, in-your-face en compromisloos. Gitarist/zanger/schreeuwlelijk  Kurt Williams, bassist Grant Gall en drummer Joe Wright laten er geen gras over groeien, slechts verschroeide aarde blijft over nadat het trio zijn teringherrie het werk heeft laten doen. Als luisteraar ben je je leven niet zeker: nergens is een schuilplek te vinden tegen deze rusteloze herrie. Maar wat is het lekker!

Er zijn wat punk- en hardcore-invloeden te bespeuren in de muziek van Hollywoodfun Downstairs – dat laatste vooral in de vocalen – maar er wordt niet opzichtig geflirt met andere genres. De aanpak is er een van eerlijke agressie, no-nonsense en volle bak ertegenaan. Tetris beukt erin als Unsane in zijn beste dagen, maar de jachtigheid van bijvoorbeeld Metz is ook terug te horen bij de Nieuw-Zeelanders.

De band klapt er meteen woest op in opener ‘Your-Mediums’, maar er wordt niet alleen maar recht vooruit gebeukt: naast de ongecultiveerde herrie, met een voluit schreeuwende Williams, is er ruimte voor een melodieuze passage. Er ligt meer dan één idee ten grondslag aan de song, en juist daardoor overdondert het begin van de plaat je als luisteraar totaal. Prijsnummer is het daaropvolgende ‘Dresden Dreams’, dat het tempo opschroeft en een punky attitude heeft maar vooral ook aantrekkelijk is door een paar terugkerende, simpele gitaartonen.

De muziek op Tetris laat ruimte voor melodieën die sterk genoeg zijn om in je hoofd te blijven hangen, maar zonder een moment echt catchy te worden. Daarvoor wordt te veel compromisloze herrie voortgebracht. De muzikale aanpak is ook niet kaal of droog, zoals dat bij bijvoorbeeld Shellac wel het geval is. Hollywoodfun Downstairs klinkt druk, rusteloos en ongetemd. Beste voorbeeld daarvan is misschien wel ‘Read-All-About-It’, dat wordt gekenmerkt door een ongedurige en gewelddadige drang voorwaarts.

Dat neemt niet weg dat soms wel degelijk aan spanningsopbouw wordt gedaan, zoals in ‘Hungarian Tremors, No Wolf…’, waarin gas terug wordt genomen in de coupletten om in het refrein voluit door te halen. Hollywoodfun Downstairs beheerst duidelijk meer dan één kunstje en dat wordt getoond zonder een moment aan kracht of opvliegendheid in te boeten. ‘”Shocking By The Glove”‘ kent een vervreemdende melodie, terwijl ‘+Blackbirds+’ de meest driftige kant van de band naar voren laat komen, al wordt die ook hier onderbroken door een brug met een afwijkend karakter.

Twaalf nummers telt Tetris en er zit geen zwakke broeder tussen. De plaat biedt een aanzienlijke dosis agressie en bevat daarnaast voldoende muzikale inhoud en afwisseling om langere tijd te blijven boeien. Als na het ook weer heerlijk agressieve ‘Daylight Snobbery’ het album is afgelopen, besef je: deze plaat geeft een enorme kick.

Hollywoodfun Downstairs bandcamp