Consouling Sounds, 2016
Maurice de Jong (Mories) is al sinds 2006 gespecialiseerd in het maken van lugubere platen. De man uit het Friese Drachten heeft kennelijk geen rem en gaat onverdroten door met het uitbreiden van zijn horroruniversum, deze keer weer onder de vlag van Gnaw Their Tongues. Zijn er dingen veranderd ten opzichte van de vorige releases? Jawel, maar de verschillen moeten gezocht worden in de details, niet in de grote lijnen.
Op het in een witte hoes gestoken en op wit vinyl geperste Hymns For The Broken, Swollen And Silent is de black metal iets naar achteren geschoven ten faveure van dark ambient, maar aanwezig is die black metal wel degelijk, vooral in de vocalen van Mories en de nu en dan opduikende blastbeats. De muziek van Gnaw Their Tongues onder de noemer ‘metal’ scharen zou echter te ver gaan, want naast dark ambient zijn ook industrial, drone en noise genre-aanduidingen die in meer of mindere mate op deze plaat terug te horen zijn.
De opnames die te horen zijn op dit album, zijn gemaakt tussen 2013 en 2016. Het verklaart wellicht dat de verschillende stukken op Hymns For The Broken, Swollen And Silent niet zonder meer op elkaar lijken. De plaat is minder een eenheid dan we van Gnaw Their Tongues of een van de andere projecten van De Jong, zoals Aderlating, gewend zijn. Bezwaarlijk kan het nauwelijks worden genoemd, want ieder nummer op deze plaat laat zijn eigen gruwelijke waarheid los op de luisteraar, die daardoor bij de strot wordt gegrepen en nauwelijks de kans krijgt te ontsnappen.
En of het nu synths, piano’s, blazers, trommels, aan monnikenzang refererende vocalen of kinderstemmen zijn: het draagt allemaal bij aan de beklemmende sfeer die bewust wordt gecreëerd. De Jong is nu eenmaal een meester in het bij elkaar brengen van angstaanjagende elementen, om daarmee een geheel eigen, smerig brouwsel te fabriceren, dat in dit geval vervolgens keurig wordt verdeeld over acht in tijdsduur vergelijkbare tracks. Knap is dat Gnaw Their Tongues niet steeds volle bak hoeft te gaan om zijn intense werk te doen; ook in minder heavy en minder volgepropte gedeelten wordt de spanning niet losgelaten.
Dat blijkt bijvoorbeeld in opener ‘Hold High The Banners Of Truth Among The Swollen Dead’. Na een zwaar industrieel begin, met (zoals altijd) door merg en been gaande screams van Mories, wordt even gas teruggenomen, maar de sinistere sfeer die daarmee gecreëerd wordt heeft een nog angstaanjagender effect dan in het begin, en dat wordt alleen maar erger als een stem van een kind opduikt. Het agressieve ‘The Speared Promises’ neigt aanvankelijk naar de industrial van Corrections House, met uitzondering van de alomtegenwoordige synth. Halverwege duikt een blastbeat op en gaat de vergelijking niet meer op.
Op ‘Frail As The Stalking Lions’ duiken een vrouwenkoor, een sinister klinkende bel en lage pianotonen op, maar het zijn de schots en scheve synths en de screams van Mories die de naargeestige sfeer het meest benadrukken. Er is even rust aan het begin van ‘Your Kingdom Shrouded In Blood’, maar het is een angstig gespannen rust, als vlak voor een marteling, die dit keer plaatsvindt door dissonante tonen die van een zware en donkere onderlaag worden voorzien. De monnikenzang brengt geen verlichting maar lijkt het wrede lot slechts te bezegelen.
Kant B gaat furieus van start met razendsnelle beats in ‘Silent Burned Atrocities’, afgewisseld met wat tragere stukken met geluidsfragmenten en compleet gestoorde vocalen. Het overtuigt niet helemaal door de te abrupte wisseling van sfeer. Veel beter is de daaropvolgende titeltrack, waarin een soort aanvaarding van het noodlot lijkt door te klinken; de vocalen zijn die van een reddeloos verloren persoon die geen enkele hoop meer heeft. De duistere muziek daaromheen toont echter geen enkele compassie: de kwelling is nog niet ten einde.
Compleet gestoord is vervolgens ‘I Have Clad The Pillar In The Flayed Skins’, een modderige poel van doom, industrial, black metal en noise die wordt verrijkt met huiveringwekkende synths en vrouwenzang. Die vrouwelijke koorzang is ook even op de achtergrond te horen in het intro van ‘Our Mouths Ridden With Worms’, waarin even later zangeres Hekte Zaren opduikt tussen de zware, bombastische tromslagen en synths. Wanneer de zang op het eind samengaat met een vervormde stem, weet je definitief dat verlossing niet mogelijk is.
Het is Maurice de Jong weer gelukt: een plaat maken waar aan alle kanten de horror, misantropie en geestelijke gestoordheid vanaf druipt. En zo horen we het graag. Op naar de volgende. En daar hoeven we bij Mories nooit lang op te wachten, ook nu niet, want voor begin februari zijn al uitgaven van twee andere projecten (Offerbeest en De Magia Veterum) aangekondigd.
Gnaw Their Tongues – Hymns For The Broken, Swollen And Silent Bandcamp
Opduvel 