Staatsakt, 2016
Max Rieger is gitarist/zanger van het Stuttgartse post-punk/noiserocktrio Die Nerven, dat met Fluidum, Fun en Out drie uitstekende langspelers op de wereld heeft losgelaten. Het afgelopen jaar was de band ook met enige regelmaat op Nederlandse concertpodia te vinden. Onder de noemer All Diese Gewalt maakt Rieger muziek in zijn eentje. In die muziek is slechts af en toe iets van Die Nerven terug te horen; merendeels wijkt het soloproject behoorlijk af van het trio.
Twee jaar heeft Rieger gewerkt aan Welt in Klammern dat gerust als een ingenieus stukje huisvlijt kan worden bestempeld. Het is overigens niet het eerste werk dat van All Diese Gewalt op de markt verschijnt; in 2014 verscheen al de lp Kein Punkt Wird Mehr Fixiert bij Treibender Teppich. Voor de nieuwe plaat is Rieger in zee gegaan met het wat grotere label Staatsakt en het album klinkt meer geproduceerd dan de voorganger.
De muziek van All Diese Gewalt zou kunnen worden omschreven als drone-pop met een neiging naar post-punk. Drones van synths dienen meermaals als intro van songs of plakken twee nummers aan elkaar. Het voorkomt dat de plaat louter als een popalbum kan worden gezien. Maar popsongs zijn er wel. Melancholieke popsongs, gezongen met Riegers wat onderkoelde, soms enigszins verveeld klinkende, maar toch niet emotieloze stem. De opbouw van de meeste nummers is dan weer niet typerend voor een standaard popsong. Lange intro’s en instrumentale stukken kenschetsen een aantal nummers en naar een couplet-refrein structuur is het meermaals tevergeefs zoeken.
Rieger speelt alle instrumenten zelf en legt de verschillende muzikale lagen zorgvuldig over elkaar heen. Steeds weet hij te verrassen met nieuwe (synth)klanken en meerdere luisterbeurten zijn nodig om alle lagen die in de songs zijn aangebracht te ontdekken. Door de drone-elementen laat het album zich het best als geheel beluisteren. Een aantal nummers loopt vloeiend in elkaar over en het dromerige karakter van de synths wordt afgewisseld met toegankelijke songs met een dreigende onderlaag.
Opener ‘Wie es geht’ wordt gedragen door een gitaarmotief en een daaroverheen gelegd gitaarloopje, elektronische drums en lichte synths. In ‘Maria in Blau’ worden een elektronisch ritme en percussie gecombineerd. Af en toe is de invloed van Kraftwerk te horen, zoals in het instrumentale ‘(Ohne Titel)’, maar All Diese Gewalt klinkt organischer dan het kwartet uit Düsseldorf. Kraftwerk-synths kenmerken ook ‘Kuppel’, dat zich onderscheidt door een dwingende baslijn.
Het lange ‘Stimmen’ begint met synthgeluiden en werkt na inbreng van een basmotief laag voor laag toe naar een fraaie climax met een simpele maar doeltreffende gitaarriff. De gitaar is ook leidend in ‘Morgen Alles Neu’. De teksten van Rieger zijn niet erg expliciet, duiden niet op een al te vrolijk wereldbeeld en sluiten perfect aan op de melancholieke sfeer van de muziek.
Welt in Klammern is een muzikaal rijk en sfeervol album dat een natuurlijke samenhang laat horen, maar ondertussen ook verrast door zijn subtiele meerlagigheid en karaktervolle songs. Wonderschoon.
Opduvel 