Oaken Palace, 2020
Het in het Engelse Luton gevestigde Oaken Palace Records is een liefdadigheidslabel dat zijn winst gebruikt om verschillende milieuorganisaties over de hele wereld te ondersteunen. Met een focus op psychedelica en drone wil het de verbinding tussen muziek en natuur versterken. Afgelopen vrijdag verscheen op het label het debuut van Cigvë, getiteld What Makes Them Burn.
Cigvë is het soloproject van Catherine G. Behalve filosoof, schrijver, redacteur en onderzoeker die zich bezighoudt met muziek, is zij ook zelf muzikant. In die laatste hoedanigheid is zij de helft van het experimentele drone-gitaarduo M[[O]]ON. Check de bij Luik Records verschenen, zeer tot de verbeelding sprekende uitgaven A New Fiery World Emerges part 1 (cassette) en part 2 (vinyl).
De naam Cigvë die Catherine aan haar nieuwe project heeft gegeven, refereert aan het gif dat Socrates gedwongen was te drinken nadat hij veroordeeld was voor goddeloosheid en het bederven van de jeugd. De opbrengsten van de tapeverkoop van What Makes Them Burn komen ten goede aan het behoud en de bescherming van de met uitsterven bedreigde blauwoogsteenduif, een in savannegebied in Brazilië veelal op de grond levende vogel waarvan het leefgebied wordt vernietigd door toedoen van de mens.
Het korte debuut van Cigvë kenmerkt zich door op het eerste gehoor vrij eenvoudige composities waarin de gitariste niet gaat voor het grote gebaar maar waarin zij, in die redelijk klein gehouden composities waarbinnen plaats is voor subtiele details, een bepaalde stemming oproept. ‘Klein’ wil hier overigens niet zeggen dat er geen lawaai wordt gemaakt. Het knappe van de muziek van Cigvë is dat delicate en noisy elementen naast elkaar kunnen bestaan, zelfs in een enkel stuk. Ook in het gebruik van effecten is geen sprake van overdaad: reverb, tremolo, fuzz en delay, dat is het wel zo’n beetje.
‘Deleatur’ is de titel van de grofkorrelige opener, een stuk dat alleen al door zijn sound imponeert. De drone is scherp en noisy, in beweging en gelaagd, hoewel – en dat is nog een kenmerk van dit album – de muziek niet dichtbevolkt is met klanken. Met een paar grove maar zeer doelbewuste penseelstreken wordt een aansprekend kunstwerk gecreëerd. Het daaropvolgende ‘Retreat’ is een goed voorbeeld van hoe delicaat gitaarspel en een hang naar noise mooi kunnen samengaan. Catherine speelt een bedaarde melodie, maar door de effecten eromheen lijkt de muziek steeds te kunnen omslaan naar venijnige feedback en daardoor krijgt de breekbaarheid een scherp randje. Het opzoeken van het grensgebied zorgt ervoor dat het stuk met spanning geladen is.
Qua sound bevindt ‘Of Common Purgation’ zich ergens tussen de twee eerste tracks in, alsof Cigvë nog niet besloten heeft welke kant zij zal kiezen: de grofkorrelige/noisy variant of de delicate. Opnieuw bevindt de muziek zich in een grensgebied, met spanning tot gevolg, hoewel gaandeweg de noisy drone meer naar voren lijkt te komen. Dat laatste kan echter ook de perceptie van de luisteraar zijn. Een somberder toon wordt aangeslagen in ‘Thalassomancy’, dat een desolaat gevoel oproept door een paar lange tonen, die gevoelvol op elkaar inwerken, en het spelen met dynamiek. Minimale pracht.
Slechts anderhalve minuut neemt Ménandre in beslag. In het in galm gedrenkte stuk treedt de duisternis in. Die donkerte klinkt ook door in het afsluitende titelstuk. De gitaarmelodie is goed hoorbaar, maar wordt omringd door subtiele drones die de droefgeestige stemming van een geheimzinnig randje voorzien, alsof er onheil wacht. De jobstijding wordt versterkt als een harde drone zijn intrede doet en de grofkorrelige sound van de openingstrack terugkeert, maar nu nog venijniger. Met enkele tremolo-effecten wordt de sfeer echter omgebogen en het ergste onheil afgewend.
Het debuut van Cigvë bevat met niet al te ingewikkelde middelen gemaakte muziek. In de vrij korte stukken wordt steeds een spanningsveld gecreëerd waar je je als luisteraar middenin bevindt. De noisy kant van de muziek helt nergens over naar extremiteit en de delicate kant dreigt regelmatig over te hellen naar venijnigheid. Dit korte debuut smaakt naar meer. Cigvë is een naam om in de gaten te houden.
Opduvel 