Brighter, 2018
Een jaar na het vorige album, Spoon Dreams Nothing, is het alweer tijd voor een nieuwe Jellephant. Dat is de naam waaronder Jelle Haagsma zijn muziek uitbrengt. Skeletons komt op lp uit op zijn eigen Brighter Records. De muziek van Jellephant is uit duizenden te herkennen, en ook op het nieuwe album is van een stijlbreuk allerminst sprake, maar het laat wel horen dat er nog steeds groei in zit.
De laatste paar platen lieten twee kanten van de muzikant uit Velp zien: aan de ene kant de wat dromerige, uitgesponnen variant en aan de andere kant de wat kortere, puntiger songs. Dat laatste kwam met name tot uitdrukking op het voorlaatste album, Kick The Swamp! (2016), een energieke plaat met directe liedjes met een donker randje. Verrassenderwijs liet opvolger Spoon Dreams Nothing gedeeltelijk een terugkeer horen naar de dromerige variant, zoals die ook te horen was op Loom uit 2015.
Op het nieuwe album pakt Haagsma het weer wat directer aan, maar minder energiek dan op Kick The Swamp! De muzikale aanpak ligt een beetje tussen die van de twee voorgangers in. Dat pakt heel goed uit, want Skeletons is de beste plaat van Jellephant tot nu toe. Niet dat er veel mis was met de vorige albums, maar op de nieuwe plaat weet Jellephant het allemaal net wat scherper en overtuigender neer te zetten. Als songwriter is hij gegroeid en soms weet hij handig stijlelementen uit andere genres in zijn eigen kenmerkende sound te verwerken.
Zo horen we bijvoorbeeld een heerlijke shuffle in ‘Diddly Diddly’ (het nummer zal niet voor niets zo heten), terwijl het het bekende galmende gitaarspel overduidelijk Jellephant is. Zijn muziek combineert kenmerken uit psychedelische rock, dreampop, wave, sixties- en indierock. Door de donkere, wat wollig klinkende zang wordt een afstandelijke sfeer gecreëerd. Dat is in dit geval geen minpunt, want die afstandelijkheid is niet koud en past uitstekend bij de muziek.
Bovenal voegt Jellephant negen mooie liedjes aan zijn oeuvre toe. Zoals ‘Sober’, dat een lichte country-tic heeft en een aanstekelijk akoestisch gitaar-patroon combineert met een simpel maar doeltreffend lijntje van de elektrische gitaar. Het is een relaxt stuk en het werkt wonderwel. Het instrumentale ‘Fucker’ is verrassend, want het is een wals en de melodie wordt gespeeld op een instrument dat enigszins klinkt als een mandoline.
Opvallend is de grote rol voor akoestische gitaar, die vaak de basis voor een song vormt. De muziek kent een behoorlijk aantal details, maar zit niet volgepropt. Er is ademruimte, ook doordat de elektrische gitaar op gedoseerde wijze wordt ingezet. Soms gaat het slechts om een paar simpele lijnen. In ‘Ode To Flashing Lights’ duikt daarnaast een orgelmotief als versiering op en is een tamboerijn een constante factor. Bij de inbreng van elk instrument lijkt effectiviteit voorop te staan.
‘TV’ is lome lo-fi indierock met een lekker sixties-gitaarloopje. Ook door de orgelsound klinkt het nummer niet als afkomstig uit de jaren negentig, maar krijgt het een sixties-feel, terwijl de zang en baslijn juist donkere jaren tachtig-wave/post-punk in herinnering roepen. ‘Bright! Bright! Bright!’ kent een basloopje als grondlaag, een monotoon tikkende elektrische gitaar als opvulling en veel galm op de tweede elektrische gitaar. De soms bijna fluisterende zang overtuigt minder en doet wat afbreuk aan de op zich sterke song.
‘Skeletons Theme’ is een speels instrumentaaltje met surfinvloeden en een fraaie gitaarmelodie, terwijl ‘I Know Nothing’ een strak voortstampend stuk is met een hoofdrol voor de melodie van de leadgitaar. Het album sluit af met ‘I Looked Up And Saw The Sky’, een in zesachtste wiegend stuk met een akoestisch gitaarmotief als basis, spaarzame noten van de elektrische gitaar en een prominente rol voor het orgel. Het is een van de beste stukken op de plaat en de perfecte afsluiter.
Je zou bij de muziek van Jellephant na een paar albums gehoord te hebben, kunnen denken: nu weet ik het wel. Maar nee, hij weet steeds, binnen de beperkingen van zijn eigen stijl, een iets andere invalshoek te vinden, daardoor de muziek weer net even anders te laten klinken en dus aantrekkelijk te houden. Een nieuwe Jellephant blijft daarom welkom. Op Skeletons lijkt hij uit zijn middelen het maximale te halen. Uitstekende plaat.
De lp-presentatie vindt vanavond, vrijdag 11 mei 2018, plaats in Brigant in Arnhem. Naast Jellephant & The Phantoms zullen ook The Shady Greys optreden. Op 17 mei 2018 is er nog een releaseshow, samen met Poncho, in Sugarfactory in Amsterdam.
Opduvel 