Excelsior, 2017
Een latertje. Where Is The Funky Party? verscheen ruim twee maanden geleden, maar is te goed om niet alsnog aandacht aan te besteden. Hallo Venray verraste drie jaar geleden met Show, waarop de muzikale koers werd bepaald door zowel monotone grooves als dromerige sferen, wat de band op lovende kritieken kwam te staan. Op de nieuwe plaat pakt de band de zaken wat energieker aan, al is er ook ruimte voor langer uitgesponnen tracks die op sfeer leunen.
Het inmiddels dertig jaar bestaande Hallo Venray zal wel altijd vereenzelvigd worden met dat ene album, The More I Laugh, The Hornier Due Gets. Dat is nog altijd een van de allerbeste rockplaten van eigen bodem en live speelt de band uit Den Haag nog altijd een of twee nummers van dat album, maar de nieuwe songs wijken toch behoorlijk af van de oudjes uit 1991. Des te knapper dat het trio die twee werelden live weet te verenigen.
Op Where Is The Funky Party?, opgenomen in Frankrijk, klinkt het drietal als een stel jonge honden, zeker in het eerste gedeelte van het album waarin de rock-kaart wordt getrokken en niet wordt gekeken op een noisy experiment meer of minder. Waar menige band na verloop van de jaren meer gepolijst en meer mainstream gaat klinken, doet Hallo Venray daar lekker eigenwijs niet aan mee. Opener ‘Funky Party’ spreekt wat dat betreft boekdelen; donderende drums en een bak galm zorgen voor een ontoegankelijke sfeer, terwijl ondertussen toch gewoon een popsong wordt geproduceerd.
Rocken doet de band alsof het hier om een debuut-cd gaat in plaats van album nummer dertien. ‘Blood’ is energieke punkrock met een goed gevoel voor melodie en ook in ‘Supermarket’ waart de punkgeest rond, met een surfrandje. Surfinvloeden zijn ook te horen in het met smaakvolle percussie verrijkte ‘Oh, You’re Not Bad’ en ‘Drink’, waarin de surfinvloeden worden verpakt in een psychedelische rocksong. In ‘Ball’ horen we een Velvet Underground-gitaar gekoppeld aan een fraaie baslijn en onderkoelde zang.
Where Is The Funky Party? kent een sterke opbouw. Of beter gezegd: afbouw, want de meeste energieke, uptempo nummers zijn te vinden in het eerste gedeelte van de plaat, terwijl naarmate de plaat vordert het tempo vaker daalt, de nummers langer worden en de muziek uiteindelijk een sferisch karakter krijgt. ‘Stories’ begint als een mooi voortkabbelende, wat dromerige popsong, maar op het eind wordt met distortion gespeeld en bevindt de band zich op indierockterrein. In ‘Different Kind Of Air’ waait op de achtergrond een gitaarstorm die de grotendeels instrumentale track lichtjes ontregelt. Tegen het eind gaat het tempo naar beneden en zorgt een hoog zingende Henk Koorn voor een slaapdronken slot. Het album eindigt met het lange dromerige sfeerstuk ‘Look Outside’. Het contrast met de openingstrack kon niet groter zijn.
Hallo Venray weet op het nieuwe album weer te verrassen. Where Is The Funky Party? borduurt niet klakkeloos voort op de redelijk succesvolle voorganger maar zet de zaken nog wat scherper neer. De band durft risico te nemen, de songs zijn sterk en het gitaarspel een lust voor het oor. De band is dertig jaar oud maar opvallend jong van geest. Hulde.
Opduvel 